بر اساس اعلام متولیان حوزه صنعت استان، 33 درصد صنعت لرستان راکد است. البته آمارهای غیررسمی حاکی از آن است که حدود 60 درصد واحدهای صنعتی و تولیدی استان تعطیل و یا نیمه فعال بوده و با بحران‌های گوناگون مواجه هستند.
صرف‌نظر از آمارهای غیررسمی، اگر حتی بنا را بر داده‌های آمارهای رسمی قرار دهیم، به این نتیجه می‌رسیم که وضعیت لرستان ازنظر تولید و اشتغال بسیار نامناسب است.
از ابتدای امسال تاکنون آمارهای مختلفی از کاهش بیکاری در استان منتشر شده و می‌شود ولی بررسی میدانی اوضاع اقتصادی جامعه و رکود حاکم بر صنعت استان چیز دیگری را روایت می‌کند.
وضعیت نا به سامان موجود، دلایل زیادی داشته و دارد که به برخی از مهم‌ترین آن‌ها اشاره می‌شود:
یکم: در زمان جنگ هشت‌ساله عراق علیه ایران خسارات زیادی به لرستان وارد شد، ولی به علت کوتاهی مسوولان وقت، هیچ‌گاه این استان به‌عنوان یک استان جنگ‌زده شناخته نشد تا بودجه‌های ویژه‌ای برای رفع خسارات، مشکلات و محرومیت‌های آن اختصاص یابد؛ این در حالی ست که پس از استان‌های هم‌مرز با کشور عراق، بیشترین خسارات به لرستان وارد شد.
بدتر این‌که با این توجیه که لرستان در تیررس موشک‌ها و بمباران هوایی رژیم بعث عراق است، بیشتر صنایع یا کارخانه‌های مهم در استان‌های برخوردار احداث شد و با همین بهانه و در سایه کوتاهی برخی مسئولان، شرکت مهم پتروشیمی لرستان به استان مرکزی انتقال یافت و لرستان از ظرفیت بالای تولید و اشتغال این مجموعه بزرگ اقتصادی محروم شد.
دوم: در چند دهه گذشته مرسوم شده بود که مدیران دست چندم و ضعیف را به لرستان می‌فرستادند و این مدیران هم که عمدتاً هدایت نهادها و دستگاه‌های اقتصادی استان را بر عهده می‌گرفتند، هیچ برنامه و راهبردی را برای پیش برد امور نداشتند.
متأسفانه خسارات زیادی از ناحیه این مدیران ناکارآمد و غیرمتخصص به لرستان وارد شده است. در آن برهه‌ها مطلب طنزی بین مردم دهان‌به‌دهان می‌گشت و آن این بود که «لرستان طرح کاد مدیران است» یعنی لرستان محلی برای آموزش مدیریت شده است.
البته این مدیران تا فوت‌وفن مدیریت را یاد می‌گرفتند، به استان‌های برخوردار فرستاده می‌شدند.
سوم: خصوصی‌سازی غیراصولی صنایع و واحدهای تولیدی مهم استان و سپردن آن‌ها به افراد ناکارآمد و عمدتاً غیربومی که هیچ‌گونه دغدغه اشتغال و دل‌بستگی به لرستان نداشتند و هدفشان رسیدن به سودهای کلان و باد آورده بود.
چهارم: تحریم‌های بین‌المللی هم ازجمله عوامل ایجاد رکود اقتصادی موجود در لرستان است. تحریم‌های ظالمانه کشورهای غربی به سرکردگی آمریکا، در چند سال گذشته فشارهای زیادی به اقتصاد ایران و به‌تبع آن، لرستان وارد کرد.
با توجه به این‌که بیشتر مواد اولیه و تجهیزات موردنیاز واحدهای مهم اقتصادی استان از خارج کشور تهیه می‌شد، جلوگیری دشمنان از ورود آن‌ها به کشور، خسارات زیادی به صنعت استان وارد کرد.
پنجم: عدم نظارت صحیح بر هزینه‌کِرد اعتبارات و تسهیلات پرداختی هم خسارات زیادی به حوزه تولید و اشتغال لرستان در دهه‌های گذشته وارد کرده است؛ به همین دلیل حجم زیادی از تسهیلات پرداختی دچار انحراف شده و به‌جای بخش اشتغال و صنعت، در حوزه خدمات و یا حتی خارج از استان هزینه شد.
ششم: سیاست زدگی و باندبازی را هم می‌توان در زمره دلایلی دانست که در ایجاد وضع موجود دخیل بوده است. در سالیان گذشته براثر باندبازی، سیاسی‌کاری و تنگ‌نظری‌ها تعداد زیادی از شخصیت‌ها و افراد مؤثر در زمینه‌های مختلف و به‌ویژه اقتصادی مجبور به ترک استان شده و هم‌اکنون در استان‌های برخوردار در حال فعالیت هستند و حوزه صنعت و اشتغال استان از این ظرفیت عظیم بی‌بهره است.
بیشتر واحدهای اقتصادی استان با مشکلات زیادی گریبان گیر بوده و تعداد قابل‌ملاحظه‌ای از آن‌ها هم در این سال‌ها ورشکسته و تعطیل شده است؛ تقریباً همه‌روزه تعدادی از کارگران کارخانه‌های مهم جلوی استانداری یا فرمانداری‌ها تجمع می‌کنند؛ تعداد زیادی از کارگران و کارکنان این واحدها بیکار شده‌اند که متأسفانه مشکلات آن‌ها هم چنان لاینحل باقی‌مانده است.
بنا بر اعلام مرکز آمار ایران که اطلاعات و داده‌های آن بر اساس گزارش‌های ارسالی دستگاه‌های مرتبط با حوزه اشتغال استان تنظیم شده است، نرخ بیکاری در استان سیر نزولی داشته و در پایان تابستان امسال نسبت به مدت مشابه پارسال حدود 1 و چهاردهم درصد کاهش نشان میدهد که جای خوشحالی دارد.
بدون شک هر انسان منصف و دلسوزی از کاهش بیکاری و توسعه استان خرسند می‌شود، ولی واقعیت‌های امروز جامعه و افزایش روزافزون آسیب‌های اجتماعی نشان‌دهنده اوضاع نگران‌کننده اقتصادی استان است؛ که به‌مرور زمان تبعات اجتماعی آن دارد نمایان می‌شود.
آسیب‌های اجتماعی نظیر طلاق، خودکشی و اعتیاد در استان در حال افزایش است. تقریباً از هر 5 زوج در لرستان، به دلایل مختلف که عمده‌ترین آن فقر، بیکاری و مشکلات اقتصادی است، زندگی یک زوج به طلاق می‌انجامد.
کارگروه پیشگیری از خودکشی هم در لرستان تشکیل‌شده که نشان‌دهنده تبعات نگران‌کننده این آسیب اجتماعی در استان است.
به‌هرحال مسئولان اجرایی استان و نمایندگان لرستان که صدای مردم در خانه ملت هستند، باید تمام هم خود را برای به سامان کردن اوضاع اقتصادی استان به کار گیرند؛ تا آسیب‌های نگران‌کننده به بحران‌های اجتماعی تبدیل نشود.
درست است که محروم نامیدن لرستان در کشور افتخاری ندارد ولی خارج شدن استان از فهرست استان‌های محروم که باعث حذف ردیف‌های اعتباری ویژه طرح ارتقاء شاخص‌های توسعه‌ای می‌شود، هم ظلمی بزرگ در حق مردم لرستان است که فاصله معناداری از نظر توسعه، رفاه و سطح درآمد با استان‌های برخوردار دارند.
بیکاری و فقر که در واقع مادر تمام آسیب‌های اجتماعی است؛ در لرستان بیداد می‌کند. مسوولان به آمارها دل نبندند، آمارهای واقعی را باید در زیر پوست شهر جستجو کرد.وقتی شهرستان‌های سلسله و دلفان فقط 18 هزار تحصیل‌کرده بیکار دارد، تکلیف خرم‌آباد، بروجرد و سایر شهرها مشخص است.
به قول هم‌وطنان کرمانشاهی «درخت گِردَکان به این بزرگی درخت خربزه الله‌اکبر»
مصطفی رباطی/ پایگاه خبری یافته
توضیح: هرگونه بازنشر این مطلب منوط به ذکر نام نویسنده و عنوان سایت می‌باشد.
کلیک کنید
دیدگاه‌ها