برای شهری مثل خرم‌آباد که سال‌هاست از مشکلات ساختاری رنج می‌برد و می‌توان آن را به عنوان نماد شهرهای مشکل‌دار کشور معرفی کرد، قرار گرفتن نام یک شهردار در رده‌ی اسطوره‌ها، بیشتر شبیه یک معجزه است تا واقعیت. امّا «علی‌محمد ساکی» این کار بزرگ را انجام داده است. شهرداری که هنوز هم برکات اقدامات و پیش‌بینی‌هایش را احساس می‌کنیم و شاید اگر نبود درایت و دوراندیشی این مرد بزرگ، خرم‌آباد همین چند مزیت و جاذبه‌ی گردشگری را هم نداشت.
سازه‌هایی بی‌هویت که به جای کاربرد برایمان دردسر دارند، زیرساخت‌هایی که آنقدر مشکل دارند که با سرخاب سفیداب شهرداری هم نمی‌شود آنها را پوشاند، مسائل و معضلاتی که بیشتر به فرهنگ بر‌می‌گردد تا قوانین و عملکردها و بسیاری عوامل دیگر، از خرم‌آباد مازی ساخته است که بیرون آمدن از آن کار هرکسی نیست.
احتمالاً روزی که اعضای فعلی شورای شهر خرم‌آباد به صرافت افتادند که شهردار نصیری را عزل کنند و مهرابی را به جای او بر مسند اداره‌ی شهر بنشانند، تنها متغیری که در معادلات ذهنی آنها جایی نداشت، مسئله‌ی «سرمایه‌ی اجتماعی» و «اعتماد عمومی» بود.
مهرابی شهردار شد و تقریباً با همان سبک و سیاقی که نصیری مشغول کار بود، شهر را اداره کرد و کارهای زیادی هم برای خرم‌آباد انجام داد، احتمالاً اگر نصیری هم شهردار می‌ماند همین اقدامات مهرابی را انجام می‌داد با این تفاوت که در دوره‌ی مهرابی دیگر اعتماد عمومی و سرمایه‌ی اجتماعی که نصیری در طول مدت مسئولیتش به هر طریقی به دست آورده بود، وجود نداشت و مردم با دیده‌ی تردید و بدبینی عملکرد شهرداری را می‌دیدند.
مهرابی هرچه تلاش کرد نتوانست سرمایه‌ی اجتماعی نصیری را به دست آورد و اقدامات تبلیغاتی‌اش بی‌ثمر ماند، بنرهای متعددی که پروژه‌های شهری را نوید می‌دادند با بی‌اعتنایی مردم روبرو می‌شدند و الهه‌ی انتقام یقه‌ی مهرابی را هم گرفت و او نتوانست بیش از یک سال شهردار بماند.
این در حالی است که اگر اعضای فعلی شورای شهر کمی دیدگاه فرهنگی و جامعه‌شناختی داشتند و یا حداقل در این زمینه با یک جامعه‌شناس، فرهنگ‌شناس و یا متخصص افکار عمومی مشورت می‌کردند، آن روز به خواست و اعتماد عمومی و نظر کارشناسی رسانه‌های جمعی احترام می‌گذاشتند و آن‌همه بر عزل شهردار نصیری اصرار نمی‌کردند.
احتمالاً اگر اعضای فعلی شورای شهر این نوشته را بخوانند بلافاصله مشغول لیست کردن مشکلات نصیری خواهند شد تا آن اقدام را توجیه کنند، امّا هر نقدی به عملکرد نصیری وارد بدانیم، به دست آوردن اعتماد عمومی مزیتی بود که یک شهردار پس از سال‌ها به آن رسیده بود و این می‌توانست پایه‌گذار جلب حمایت و تعامل مردم برای شهرداری باشد.
آن روز اگر اعضای شورای شهر برای رأی و نظر مردم احترام قائل می‌شدند و به جای عزل، سعی در تقویت نقاط قوت و برطرف کردن نقاط ضعف نصیری می‌کردند، امروز به جایی نمیرسیدیم که شهردار از عدم پرداخت عوارض توسط مردم گلایه کند و آن را مسبب ناتوانی شهرداری در انجام برخی وظایف خود بداند.
یکی از دانشمندان حوزه‌ی روانشناسی اجتماعی و جامعه شناسی این واقعیت را در کتابی به نام «دام‌های اجتماعی و مسئله‌ی اعتماد» این مفهوم را به خوبی توضیح می‌دهد و می‌نویسد: «اعتماد اجتماعی از پایین تولید نمی‌شود، بلکه از بالا تولید می‌شود و محصول کیفیت نهادهای مدنی و اجتماعی از جمله ادارات و مقامات دولتی است.» بر این اساس شهردار خرم‌آباد به جای گلایه از مردم به دلیل عدم پرداخت عوارض باید بداند که این نهادهای اجتماعی و سیاسی هستند که با تکیه بر اصول انصاف، صداقت و عدالت، اعتماد به بار می‌آورند و موجب ایجاد روحیه‌ی تعامل و همکاری میان نهادها و مخاطبان می‌شوند.
به هر حال سرمایه‌ی اجتماعی یک مقوله‌ی فرهنگی است که در آن مؤلفه‌هایی نظیر اعتماد عمومی، مشارکت داوطلبانه، پاسخ‌گویی و موارد مشابه که نیاز هر نهاد مرتبط با مردم است، باعث می‌شوند تا هزینه‌های مدیریتی نظیر نظارت و کنترل رسمی و کندی ناشی از سیستم اداری پایین آمده و امکان استفاده از زمان و سرمایه در جهت انجام فعالیت‌هایی با بهره‌وری بیشتر فراهم گردد.
شهرداری نیز به عنوان نهادی عمومی و مستقل که بیشتر متکی بر تعاملات مردمی است تا کمک‌های دولتی حتماً بیش و پیش از هر چیز دیگری نیازمند اعتماد مردمی است که بیشترین ارتباط را با آنها دارد و به همین دلیل مسئله‌ی سرمایه‌ی اجتماعی نمی‌تواند به عنوان مقوله‌ای فانتزی و نمادین در ذهن اعضاء شورای شهر و شخص شهردار مطرح باشد.
این روزها هم که شورای شهر روزهای پایانی عمر خود را می‌گذراند و قرار است شورایی جدید و با تفکری نوین کلید اتاق مدیریت شهر را در دست بگیرد، خیل عظیم کاندیداهای احساس وظیفه کرده باید بدانند که سرمایه‌ی اجتماعی بسیار اندکی از شورای قبلی به ارث خواهند برد و احتمالاً مهم‌ترین مسئله‌ی شورای آینده‌ی شهر، کسب همین سرمایه و اعتماد عمومی خواهد بود.
در این میان امّا ذکر چند نکته ضروری است:
یقیناً شهرداری به دلیل پرداختن به ابعاد مختلف و متنوع زندگی مردم، تنوع مدیریتی و حوزه‌ی کاری بسیار وسیعی دارد که بحث عمران شهری تنها یکی از آن‌هاست؛ بنابراین این تفکر که در شورای شهر آینده الزاماً باید از هر صنف و طبقه‌ای یک نماینده وجود داشته باشد اساساً اشتباه است چرا که تعداد مسائل و وظایف شورا چندین برابر تعداد اعضاء بوده بنابراین نمی‌توان به اعضای شورا دیدگاه صرفاً صنفی داشت. بلکه این شورا نیازمند مدیرانی است که بتوانند با بهره‌گیری از همه‌ی منابع مدیریتی از جمله نیروی انسانی و توان تخصصی، همه‌ی ابعاد و مسائل شهری را مدیریت نمایند.
داشتن دیدگاه سیاسی به مقوله‌ای که اساساً مدیریتی و فرهنگی است نیز نمی‌تواند راه‌گشا باشد و اندک سیاسیونی که با مطرح کردن رأی به لیست‌ها، به دنبال بافتن کلاهی از پشم شورای شهر برای حزب و دسته‌ی خود هستند، باید این نوع دیدگاه به شورا را تغییر داده و مسئله‌ی زندگی مردم را با انگیزه‌های سیاسی و جناحی به مخاطره نیندازند.
به جرأت می‌توان مهم‌ترین مقوله‌ی مغفول مانده از دیدگاه مدیریتی استان را مسئله‌ی فرهنگ و رویکرد رسانه‌ای به آن دانست. موضوعی که این روزها تنها با اقدامات نمادین به آن پرداخته می‌شود و جایگاهی در اندیشه‌ی اکثر مدیران استان ندارد. واقعیت این است که امروزه اکثر مشکلات شهر خرم‌آباد و استان لرستان ریشه در فرهنگ عمومی و خرده‌فرهنگ‌هایی مانند فرهنگ کار، فرهنگ پرداخت مالیات و عوارض، فرهنگ مدیریت و... دارد؛ بنابراین هرگونه تلاش برای توسعه استان و شهر خرم‌آباد بدون در نظر داشتن این اولویت، بیشتر حکم مُسکن‌هایی را دارد که تنها در کوتاه‌مدت و به صورت مقطعی جوابگوی برخی نیازهای سطحی جامعه است.
در حوزه‌ی فرهنگ هیچ ابزاری توانمند‌تر از رسانه و وسایل ارتباط جمعی نیست. درواقع رسانه را می‌توان شاه‌کلید دستیابی به تغییرات فرهنگی در جهت توسعه دانست. ابزار 
قدرتمندی که متأسفانه این روزها بسیار مورد بی‌توجهی مسئولان استان قرار گرفته و استفاده از رسانه را در حد انتصاب نمادین چند مجری و بازیگر تلویزیونی کاهش داده است. این در حالی است که رسانه این ظرفیت را دارد که در جهت فرهنگ‌سازی و افزایش سرمایه‌ی اجتماعی و اعتماد عمومی نقش بسیار موثرتری ایفاء نماید.
قدرتمندی که متأسفانه این روزها بسیار مورد بی‌توجهی مسئولان استان قرار گرفته و استفاده از رسانه را در حد انتصاب نمادین چند مجری و بازیگر تلویزیونی کاهش داده است. این در حالی است که رسانه این ظرفیت را دارد که در جهت فرهنگ‌سازی و افزایش سرمایه‌ی اجتماعی و اعتماد عمومی نقش بسیار موثرتری ایفاء نماید.نسیم عباسی، هفته‌نامه‌ی سیمره
کلیک کنید
دیدگاه‌ها
شورای شهر چه تخصصی در اداره شهر و انتخاب شهردار دارد آیا یک ???یا ???و یا ???تخصص اداره شهر را دارد
چرا اجازه می دهند این افراد کاندید شوند و بعد به خاطر محبوبیت که دارند توسط مردم عامی انتخاب شوند و بعد از انتخاب به دنبال ??? برای خود باشند و به فکر شهر و مشکلات شهر نیستند
تشکر از مطالب خانم عباسی امابایدبه عنوان یک شهروند خدمتان عرض کنم که آقای نصیری شهرداربدی نبود وهدفش بیشتر خدمت به هسته مرکزی شهربودوضعیت کارهای نصیری بیشتر حالت تبلیغاتی داشت ایشان اقدام به تعویض تندیس های میادین شهدا،تختی،وآزاد ی نمودوزیرگذرهای بسیج ،ومیدان امام حسین(ع)رارنگ آمیزی کردولی درعوض شهردار مهرابی کارهای عمرانی زیادی رو انجام داد مانند1-راه اندازی وپیشرفت 80درصدپل شهیدصارمی2-ساخت پل 9دی3-راه نداری پروژه پل جهادگران با80درصدکار4-سا خت مسجدشهید کمالونددرورودی شهر 5-احداث یکصذپارک درسطح شهر6-تخریب دکه های کرگانه 7-جمع آوری سدمعبر7-جلوگیری بی سابقه از ساخت وسازغیرمجاز8-جد ول کشی خیابانن هاوکوچه های مناطق فلکه ای ،کرگانه ،ماسور،گلدشت،وغ یره9-تملک وساخت پارک سوار اسدآبادی 10-پراخت به موقع حقوق پرسنل شهرداری و سازمان ها 11-احداث نهال خانه برای سازمان پارکها 12-احداث کارخانه کامپوست بازیافت13-آسفال ت خیابان ها درمرکزشهروحاشیه شهر14-جمع آوری بموقع زباله ها15-گرفتن مجوز تاسیس سازمان فرهنگی ورزشی شهرداری 16-آزادسازی دریاچه کیووغیره.
ولی کارهای عمرانی زیادی برجاگذاشت
در ضمن اعتماد بدست آوردن فقط بدست آوردنش مهم نيست بايد واقعا معتمد باشي
اعضا شوراي محترم شهر هم اعتماد مردم را بدست آورده اند كه به عنوان نماينده به شوراي شهر رفته اند
حالا برای شورای شهر چه برنامه ای دارید الله اعلم.
هرچند حرفتون رو در مورد نصیری قبول دارم.
ولی خداوکیلی اگه می خواید برای شورای شهر هم کار کنید به این مردم مظلوم هم فکر کنید و دنبال کسی بیفتید که ارزشش رو داشته باشه. نه مثل آقای....
ممنون از سایت یافته و نویسنده محترم شان
کارنامه او معرف عملکردشه.واقعأ از قدیمی های شهر بود و خوب کار کرد
چون پنجاه سال خاک این شهر رو خورده بود و مشکلات رو بهتر از هر کسی میشناخت ولی شما بگید خداوکیلی شهرداری که بعنوان بهترین در کشور انتخاب میشه اونم در مدت زمان کمی باید بدنبال گزینه بهتری برای او بود؟من منکر خدمت رسانی شهردارهای بعد نصیری نمیشم اونام به قدر خودشون تلاش کردند ولی شاید باور نکنید بیشتر کارهایی که داره انجام میشه ایده ها و طرحهای اونه که داره عملیاتی میشه.من شخصأ از دهان مهندس نصیری تو مسجد محله مون شنیدم که گفت؛هیچ شهروندی در خرم آباد نیست که روزانه از مرکز شهر نگذره و تردد نکنه و هسته اداری و خدماتی شهر در مرکز شهر واقع شده و با رشد جمعیت و کم عرض بودن خیابانها و فرسودگی ساختمانها این مرکز شهری نه معرف خوبی برای شهر بعنوان ویترین هست نه نیازها و انتظارات رو برآورده میکنه لذا من بدنبال نوسازی زیرساخت در مرکز شهر هستم.وجدانن حرفش بیحسابه؟
چون پنجاه سال خاک این شهر رو خورده بود و مشکلات رو بهتر از هر کسی میشناخت ولی شما بگید خداوکیلی شهرداری که بعنوان بهترین در کشور انتخاب میشه اونم در مدت زمان کمی باید بدنبال گزینه بهتری برای او بود؟من منکر خدمت رسانی شهردارهای بعد نصیری نمیشم اونام به قدر خودشون تلاش کردند ولی شاید باور نکنید بیشتر کارهایی که داره انجام میشه ایده ها و طرحهای اونه که داره عملیاتی میشه.من شخصأ از دهان مهندس نصیری تو مسجد محله مون شنیدم که گفت؛هیچ شهروندی در خرم آباد نیست که روزانه از مرکز شهر نگذره و تردد نکنه و هسته اداری و خدماتی شهر در مرکز شهر واقع شده و با رشد جمعیت و کم عرض بودن خیابانها و فرسودگی ساختمانها این مرکز شهری نه معرف خوبی برای شهر بعنوان ویترین هست نه نیازها و انتظارات رو برآورده میکنه لذا من بدنبال نوسازی زیرساخت در مرکز شهر هستم.وجدانن حرفش بیحسابه؟
ساخت یکصدپارک؟آزادسا زی کیو؟
ممنون از مطلب زیباتون
امروز هم که انتخابات دارن شروع می‌شن این دیدگاه لازم و ضروریه
مسئله اینجاست که معیار انتخاب ما چون درست نیست و احساسیه و بر اساس برخی ملاحظات قومی و فامیلی و دوستی است. پس نمیشه به اصل شایسته سالاری در این نوع انتخابات دست یافت.
شما که تحصیلکرده و دانشگاه رفته هستید
به کسی رای بدید که سواد و دانشش به مدیریت شهری بخوره
دوست عزیز نصیری علیرغم خدماتش مشکلات فراموش نشدنی هم برای بعضی از شهروندها از جمله بنده به یادگار گذاشت که بد نیست اشاره شود.سال 90 من کلیه پس اندازم را صرف خرید یک قطعه زمین در پشت سیلو در منطقه تمدنها کردم.من سند سربی زمین را هم گرفتم اما بعد مشخص شد شهرداری زمینهای دیگران را تصاحب و به مردم فروخته و بعدش یک نفر با حکم دادگاه امد و گفت اجازه به شما نمیدم حتی یک بیل تو این زمین بزنید.حالا 5 ساله که ما مرتب به شهرداری میریم که مشکل حل بشه اما شهرداران عزیز فرصتی برای حل این مشکل ندارند.
و به قول شاعر اصلی : گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله ی من ؛
وقتی بنده کاندیدا هستم شما چرا نظرات کاندیداتوری مابانه خرج میکنید.
یه کلام , ختم کلام:::::متولدی ن شهرها در شورای شهر کاندیدا بشن و متولدین روستا در شورای روستاها.
ولی برای کاندیداتوری مجلس , چون فرا منطقه ایه ؛ متولدین هر جا که هستین ؛ اشکال نداره کاندیدا بشین.آماده نقد دلسوزانه هستیم.