تشکیل فراکسیون ترک‌زبانان در مجلس بازتاب‌های گوناگون و مختلفی در محافل سیاسی و رسانه‌ای کشور به همراه داشته که با عضویت صد نماینده مجلس اعلام موجودیت نموده است که البته ادامه کار آن محل تردید است. همان‌طور که از نام این فراکسیون بر می‌آید که فلسفه وجودی این فراکسیون بر پایه و بستر تعلقات قومی و زبانی ایجاد گردیده که فراکسیون مذکور خود را ملزم به دفاع از منافع و مطالبات قومی معطوف نموده و آن را وظیفه خود می‌داند.
با نگاهی گذرا به مناطق ترک‌نشین به لحاظ شاخصه‌های اقتصادی و توسعه‌ای اکثر این استان‌ها از مناطق برخوردار بوده و در شرایط نسبتاً مطلوبی قرار دارند و این مناطق توانسته‌اند از حداقل‌های توسعه و پیشرفت و مواهب آن برخوردار باشند و وضعیت در خور توجه و مناسبی بر این مناطق حکم‌فرما است و به لحاظ جایگاه سیاسی و نفوذ در ارکان قدرت همواره از چهره‌های متنفذ و قوی در ساخت و بافت ارکان کشور برخوردار بوده‌اند و بسیاری از مقامات و مسئولین وابسته به این قومیت می‌باشند و همین وضعیت و شاخصه در توسعه این مناطق تأثیر بسزا و اساسی داشته است و حال این ابهام ایجاد می‌گردد که فراکسیون ترک‌زبانان مجلس چرا شکل‌گرفته و با کدام خلأ و یا نیاز و یا کمبود و یا تبعیض مواجه بوده‌اند که باید در قالب یک فراکسیون قومی (نژادی) متمرکز و سازمان‌دهی شوند و از حقوق حقه‌ی خویش دفاع نمایند و اگر وضعیت و شاخص‌های توسعه‌ای و پیشرفت در کشور را در قالب‌های گوناگون بخواهیم از دریچه و نگاه قومی بی‌طرفانه به قضاوت و داوری بنشینیم، بی‌شک این مناطق لر نشین هستند که متأسفانه از توسعه نامناسبی برخوردار بوده و توجه لازم و مناسب به این مناطق وجود نداشته و جملگی با مشکلات و نابسامانی‌های مختلف مواجه بوده و همچنان این وضعیت رو به تزاید در این مناطق جاری و ساری است.

خیل عظیم بیکاران و نبود زیرساخت‌ها و ده‌ها مشکل دیگر و روی آوردن جوانان این خطه از کشور به شغل‌های کاذب و نامناسب در سطح کلان‌شهرها خود گواهی ست بر این واقعیت تلخ و گزنده و تبعیضی که به‌ناحق بر این مناطق روا داشته شده و دفن دست جمعی جوانان لرستان در فرو ریختن ساختمانی در سعادت‌آباد تهران تنها نمونه کوچکی است از مصیبتی که گریبان گیر مردمان این مناطق شده که تداعی واقعیت‌های نابه‌سامان به وجود آمده در این مناطق شده است، هر چند به اعتقاد نگارنده تشکیل فراکسیون قومی خود مبحثی چالش‌برانگیز و مسئله‌دار است که با روح قانون اساسی و وظایف نماینده در تعارض جدی و اساسی می‌باشد و واقعیت امر آن است کسانی باید داعیه‌دار مطالبات بالفرض قومی و منطقه‌ای باشند و خواهان استیفای حقوق خویش در جهت ایجاد توازن منطقه‌ای و عدالت در توزیع منابع در کشور برای رفع محرومیت باشند، بدون شک اولویت به مناطق لر نشین می‌باشند که علی‌رغم داشتن ظرفیت‌ها و پتانسیل‌های عظیم همچنان از مناطق محروم در کشور محسوب می‌شوند، این در حالی است که قوم لر هیچ‌گاه در طول تاریخ این سرزمین بر طبل جدایی و تجزیه‌طلبی و یا ایجاد انشقاق در کشور و دامن زدن به بحث‌های قوم‌گرایی افراطی دامن نزده و همواره خود را به عنوان یکی از اقوام اصیل آریایی به گواه تاریخ دانسته و بر آن فخر و مباهات ورزیده‌اند ولی نباید این نجابت و سعه‌صدر که نشان از متانت و مناعت طبع این مردمان است به‌غلط تعبیر به قانع بودن شود و این‌چنین به بازی گرفته شود و تفسیرها و برداشت‌های غلط و ناصواب از آن گردد، پس بنابراین دامن زدن به مباحث قومی و نژادی آن‌هم در خانه ملت که تبلور عینی همه قومیت‌ها و اقوام و گویش‌های این سرزمین است باعث می‌شود که قومیت‌های دیگر همان‌طور که اشاره گردید با توجه به وضعیتی که در آن قرار گرفته‌اند به‌مراتب خود را محق‌تر و داعیه این امر یعنی پیگیری خواسته‌ها و مطالبات خویش در بستر حرکت‌های قومی متمرکز نمایند که این رویه و روش حرکتی است در مسیری غبارآلود و تفرقه‌افکنانه که ره به‌جایی نخواهد برد.

بنابراین مجلس کارآمد و قوی مجلسی است که نگاه عقلانی و اصولی بر آن حاکم باشد و توجه و عنایت خویش را بر توسعه و پیشرفت متوازن و عدالت محور بر همه‌ی مناطق به‌ویژه مناطق کمتر توسعه‌یافته تمرکز نماید و این پیام را در جامعه تداعی نماید که در فضایی به دور از تعصبات قومی و نژادی رسالت و وظیفه خویش را به عنوان یکی از قوای سه‌گانه کشور در جهت بسط و توسعه متوازن همه مناطق و لزوم هم‌گرایی و وحدت در کلیت کشور به نحو مطلوب و مناسبی انجام می‌دهد.