معذرت‌خواهی و مسئولیت‌پذیری در مقابل اشتباهات و سهل‌انگاری، در کشورهای دیگر ارزش تلقی می‌شود و اصلاً کسی نمی‌تواند اشتباهش را گردن نگیرد به همین دلیل است که در کشورهای دیگر اگر مدیر یا مسئولی اشتباهی انجام می‌دهد، هر چند خسارات جانی و مالی به همراه داشته باشد و مجازات شدیدی را برایش به دنبال داشته باشد، باز هم معذرت‌خواهی می‌کند و شاید از سمت خود استعفاء دهد.
عذرخواهی در آیات قرآن و روایات، نقش پررنگی دارد و بارها به مسلمانان تاکید شده است که در صورت بروز رفتار نادرست، معذرت‌خواهی شود. در همین راستا در قرآن کریم 87 بار از توبه و معذرت‌خواهی سخن به میان آمده است.

یکی از نقاط قوت مدیران و مسئولین این است که در صورت اشتباه اعتراف و عذرخواهی نمایند و درصدد جبران آن برآیند یا از سمت خود استعفا دهند اما متأسفانه فرهنگی غیر از عذرخواهی و استعفا را در بین برخی مدیران استان می‌بینیم.

برخی‌ها که به سمت مدیریتی نائل می‌شوند خود را مدیری بی‌عیب و نقص دانسته و حتی اگر هزاران اشتباه از آن‌ها و دستگاه تحت مدیریتشان سر بزند و تا آخر عمر خود موجب عقب‌ماندگی و توسعه‌نیافتگی شهر و استان شوند به ناتوانی خود اعتراف نمی‌کنند و استعفا نمی‌دهند. مدیران و مسئولین وقتی اشتباهی را مرتکب شدند به‌جای توجیه و پاک کردن صورت مساله باید اول از مردم عذرخواهی کنند و بعد در صدد حل این موضوع برآیند و اتفاقی که افتاده کارشناسی شود تا دیگر اتفاقاتی این چنینی رخ ندهد.

برخي از مديران معتقدند كه معذرت‌خواهي نشانه ضعف است و آنان را از چشم كارمندان مي‌اندازد در صورتی که عکس این قضیه صدق می‌کند. عذرخواهی یک اقدام فرهنگی، اسلامی و انسانی است و عذرخواهی به‌موقع باعث افزایش محبوبیت مدیر نزد افکار عمومی می‌شود.

استعفا از روی صداقت می‌تواند به یک ارزش در جامعه تبدیل شود. جامعه زمانی می‌تواند سر و سامان بگیرد که قباحت استعفای مدیران از بین برود به‌طوری‌که هرگاه یکی از مدیران یا مسئولین به کاستی‌ها و عدم شایستگی لازم در خود برای مدیریت آگاهی پیدا کرد، از مقام خود استفعا دهد. جا انداختن فرهنگ عذرخواهی و استعفا در جامعه بسیار ضروری است.

آمار دقیقی در دسترس نیست که چقدر در کشورهای دیگر مدیران به خاطر اشتباهاتشان استعفا می‌دهند اما این را می‌دانیم که در بسیاری دیگر از کشورها مدیران به‌راحتی و با شجاعت مسئولیت کارشان را می‌پذیرند و کنار می‌روند.

امیدواریم روزی فرا برسد که این بیماری دست و پا زدن برای پست و مقام ‌و ابقا در منصب در بین مدیران از بین برود و هر گاه به این نتیجه برسند که نمی‌توانند در جهت توسعه استان قدمی بردارند به دور از فرافکنی و بسیار محترمانه استعفا داده و فضای خدمت را در اختیار افراد صاحب‌نظر و متخصص قرار دهند.