پاساژ قائم خرم‌آباد بعد از دوازده ساعت همچنان در حال سوختن است. دود و شعله‌های آتش در میان آجرهای تخریب شده پاساژ، آسمان مه‌آلود خرم‌آباد را دل‌تنگ‌تر کرده است.

ناتوانی و نبود تجهیزات کافی برای مهار این آتش آن چیزی است که در نگاه اول مشخص است. ساعت‌های آغازین صبح جمعه است و از مسئولین ستاد بحران استان کسی را نمی‌بینم. شهردار خرم‌آباد حضور دارد. از او می‌پرسم جناب شهردار شما که در مهار این اتفاق تقریباً کوچک ناتوان هستید، اگر حادثه و اتفاق بزرگ‌تری در شهرستان خرم‌آباد بیفتد چه‌کار خواهید کرد. شهردار توپ را در زمین مردم می‌اندازد و به ندادن عوارض اشاره می‌کند.

 او می‌گوید: در پنج سال گذشته از 127 هزار واحد مسکونی و تجاری تقریباً 7 هزار واحد به طور میانگین نسبت به پرداخت عوارض خود اقدام کرده‌اند. او تلویحاً به ناکارآمدی دولت در استان اشاره می‌کند و می‌گوید: در خصوص تأمین ماشین‌آلات شاید بتوان گفت کمک قابل‌ملاحظه‌ای به شهرداری خرم‌آباد نشده است.

او در یک مقایسه آماری رتبه درآمدی شهرداری خرم‌آباد را در کشور رتبه 27 اعلام می‌کند؛ اما من به افقی دورتر نگاه می‌کنم که ما در کارهای دیگری رتبه‌های خوبی داریم مانند رتبه بیکاری که جز استان‌های برتر و صاحب مدال هستیم.

آقای شهردار، متولیان امور شهری استان لرستان انداختن گناه به گردن یکدیگر، عذر برتر از گناه است. ای‌کاش و تنها ای‌کاش پیش از آن‌که اتفاقی بیفتد به فکر چاره باشیم. خرم‌آباد به خاطره موقعیت جغرافی‌ای‌اش آبستن حوادثی چون سیل هست. تا دیر نشده باید چاره‌ای اندیشید.

 جناب آقای مدیر کل بحران لرستان شما که از مهار آتش در ساعات اولیه بامداد روز جمعه خبر می‌دهید. الآن که این یادداشت تنظیم می‌شود و بر اساس مشاهدات عینی حوالی ساعت 9 صبح جمعه است و پاساژ قائم خرم‌آباد همچنان در آتش بی‌توجهی در حال سوختن است.

آنچه در تجهیزات آتش‌نشانی خرم‌آباد مشاهده می‌شود برای مهار آتش و حوادث در سه چهار طبقه بیشتر نیست. حالا که شهرداری و شورای شهر خرم‌آباد زحمت مجوز دادن و افقی کردن خرم‌آباد را در ساخت ساختمان‌های بیش از ده طبقه را می‌دهند حداقل به فکر تجهیزات مهار حوادث هم باشند. راستی از فروش پارکینگ‌ها چه خبر آیا این خود یک بحران شهری برای خانواده‌ها ایجاد نخواهد کرد.

الحمدالله اولاً و آخراً

عبدالرضا شهبازی