اصلاح‌طلبی به ادعا نیست به عمل است به سکوت در مواقع ضروری و فریاد در مواقع نیاز!
اصلاح‌طلبی به جیب بسته و زبان غرا، به حضور در مواقع تنهایی و خداحافظی در موسم پیروزی، به نداشتن ادعا پس از توفیق و داشتن امید پس از شکست، به طلب نکردن پست پس از پیروزی، به داشتن طاقت شنیدن کلمه نه در ایام کسب قدرت دوستان، به فریادرسی مردم، به ثبات قدم و ایستادگی بر مرام خویش نه تغییر رنگ و پذیرش انگ و قبول ننگ، به انتقاد و اعتراض، به تصمیم درست در وقت نیاز، به عدم استفاده ابزاری از دین، به ماندن پای انقلاب، به ساختن خویش قبل از ادعای ساختن جامعه، به سوختن خود برای ساختن جامعه، به پذیرش خراب شدن خانه خود برای آباد کردن جامعه، به فریاد بی کارخانه نه کارخانه بی‌فریاد، به نگرفتن طرح و پروژه و وام توسط خود و خویشان و دعوت دیگران برای آوردن پروژه و شرکت برای رنگ دادن به سفره بی‌رنگ مردم، به دفاع از حقوق شهروندی قبل از دفاع از حقوق شخصی، به مقدم داشتن دیگران بر خود، تحمل دیگران.
ولایت‌مداری بدون استفاده ابزاری از ولایت و ده‌ها پارامتر دیگر که اگر همه را در کنار هم بگذاریم باز مهم‌ترین قطعه از پازل اصلاحات کم است و آن اراده‌ای برای تحقق اصلاحات است که این اراده در وجود هرکسی نیست شاید اصلاح لغلفه زبان خیلی‌ها باشد اما مردانی که مردانه پای در رکاب مرکب اصلاح بگذارند شاید انگشت‌شمارند و سخت است دیدن روی ماهشان...
مقصر هم نیستند چون دنیا زیبا و بشر زیبا طلب است و هر کسی را طاقت بستن چشم بر زیبایی‌ها نیست، باید چشم بر زیبایی‌های دنیا بست تا زشتی‌های جامعه و کجی‌های زندگی مردم را دید و پا در وادی اصلاح نهاد.
و هستند کسانی که اگر زندگی‌شان جلا نگیرد مطاع اصلاحات را به لقایش می‌بخشند و این همان بزنگاهی است که پاشنه آشیل اصلاحات شده، جامعه را برای خود و خود را برای خویش خواستن، اگر خلط مبحث نباشد و اصلاح را فقط برای اصلاح جامعه بخواهیم مرامی و برنامه‌ای زیباتر از آن نیست که همه ادیان و همه انقلاب‌ها برای اصلاح آمدند و ما غافل از پیام آنیم.امیر ناصر غلام‌رضایی