بازهم مصیبتی دیگر و به یکباره برای مهندس جوان الیگودرزی در یکی از بیمارستانهای تهران رخ میدهد ؛ جراحی ساده که حتی در بیمارستان شهری دور افتاده از این دیار قابل انجام و پزشک جراح بدون ذرهای تردید وارد اتاق عمل میشود و ایمان دارد که این نوع جراحی چنان پیش پا افتاده است که با حداقل امکانات قابلدرمان است و ...
اما نام بلند و ... ما را به هوای پایتخت راهی میکند تا با فراغ بال و خیالی آسوده و با اعتماد به امکانات و بیمارستان مجهز و هر آنچه در رؤیای شهرستانیها میباشد عضو خود را به تیغ جراح حاذقی بسپاریم و امید داشته باشیم که فردای آن روز به اتفاق پدر و مادر چشمانتظارمان شکر گذار خداوند و عنایتش بهسلامتی خود باشیم، اما با این اوصاف شاید تنها کسی که در این مسیر به انتظار ما نشسته است فرشته مرگ باشد و افسوس که این روزها قصور کسانی که باید هوشیارترین و بهترین باشند تمام معادلات و آرزوها را بر هم زده و در پی یک سهلانگاری خانوادهای را در ماتم فرو میبرند و قلبهای بسیاری را جریحهدار و حتی جامعه پزشکان را در مظان اتهام قرار میدهند و هر روز این دیوار بیاعتمادی بلندتر و بلندتر گردد تا جایی که روزی مردم تنها پیشرفت علم را در قاب جادو ببینند و آرزوی حکیمباشیهای سالهای دور را بنمایند و ...
بهراستی چرا؟! چرا هیچ راهکاری برای ممانعت از تکرار این گونه وقایع اندیشیده نشده است؟! آیا قانون شکایت و بررسی و صدور حکم دیه و در نهایت گذشت اولیاء دم که بعضاً در مسیر پیگیری خسته و درمانده میشوند میتواند و یا اصلاً توانسته است تأثیر بسزایی در کاهش اینگونه خطاهای پزشکی داشته باشد؟!
یقیناً این اتفاق ناگوار برای اولین بار رخ نداده و آخرین بار هم نخواهد بود، از جا گذاشتن لوازم پزشکی در شکم بیمار تا اتمام کپسول اکسیژن و قطع تنفس بیمار و عدم رسیدگی به وضعیت ناخوشاحوال کسانی که به بیمارستان بهعنوان مأوایی قابلاطمینان پناه آوردهاند همه و همه تنها بخشی از اتفاقاتی است که در مراکز درمانی رخ میدهد و جالب اینکه هنگام بروز اینگونه موارد برخی اوقات کارکنان و بهویژه ذینفعان تلاش مینمایند واقعیت در پس پرده دلخواه آنها پنهان شود و متأسفانه بعضاً این همدستی جواب داده و همهچیز برای خاطیان به خیروخوشی پایان میپذیرد و در مرحله دوم اگر قادر به لاپوشانی نباشند سعی مینمایند ماجرا رسانهای نشود و از اطراف بیمارستان فراتر نرود و اولیاء دم و شاکیان هم فریادشان بهجایی نرسد و اما در حالت سوم رسانهها اینگونه قصور را برملا مینمایند و شاکیان هم پیگیر موضوع میشوند و در خوشبینانهترین حالت کمیسیون پزشکی و هیات بررسی تخلفات پزشک رای به قصور پزشکی میدهند و تازه ابتدای راه است و در نهایت حکم قاضی بر دریافت دیه صادر و همانگونه که عنوان شد در این مسیر سخت و ناهموار تنها کسی که از ادامه مسیر بازمیماند کسی است که برای گرفتن حقوحقوقش تلاش مینماید و به جهت تشکیل پروندهها در حوزه قضایی شهری که بیمارستان موردنظر در آن واقع شده است، مشکلات و خطرات جادهای تردد را هم باید به آن بی افزاییم.
دو سال قبل مادر بارداری برای زایمان از شهرستان الیگودرز به بیمارستانی در اراک عزیمت نمود که متأسفانه بر اثر اشتباه پزشکان جان خود را از دست داد و پرونده این ماجرا همچنان مفتوح است، دو ماه قبل بازهم مادر بارداری برای زایمان به بیمارستانی دیگر در اراک مراجعه نمود که این بار نیز مادر جان سالم بدر برد اما نوزاد دچار آسیب جدی مغزی شد و اکنون در وضعیت بدی به سر میبرد و موارد بسیاری که هر روز رخ میدهد و ما از آنها اطلاع نداریم و در مورد اخیر هم که همگان شاهد قصوری آشکار میباشند و در مجموع اگر بخواهیم نگاهی به وضعیت اشتباهات پزشکی داشته باشیم بر اساس آمار اعلامشده سالانه حدود ۱۲ تا ۱۳ هزار پرونده مربوط به خطاهای پزشکی در محاکم قضایی مورد رسیدگی قرار میگیرد که متأسفانه میزان شکایات پزشکی در سال گذشته نسبت به سال ۹۳ رشد ۵ درصدی داشته و بیشترین خطاهای پزشکی هم مربوط به پزشکان زنان و زایمان، جراحان عمومی و دندانپزشکان بوده است و بیشک این آمار نگرانکننده میباشد.
اما محکومیت خاطیان به پرداخت دیه چه دردی را دوا خواهد کرد؟ آیا این جوان را به آغوش مادرش بازمیگرداند و یا پدر چشمانتظارش بار دیگر میتواند قامتش را ببیند؟! آیا آن نوزادی که باید آغوش پرمهر مادر را برای آغاز زندگی در هستی لمس نماید به وصالش میرسد؟! و یا چه سرنوشتی در انتظار نوزادی است که با خطای فاحش یک پزشک دچار آیندهای نامعلوم شده است؟!
بیگمان در کشورهایی که رفتار مردمش بیشتر بر مطالبهگری مبتنی است بهرغم محدودیت آزادی در پی بروز اینگونه موارد وزیران استعفا داده و با این اقدام از مردم و خانوادههای خسران دیده دلجویی مینمایند که در اینجا ما اعتقادی به استعفای وزیر نداریم، زیرا این روال در کشور ما نهتنها دردی از این درد را درمان نخواهد کرد، بلکه تبعات دیگری را به دنبال خواهد داشت که بیان آنها در این وجیزه نمیگنجد، اما آنچه مسلم است برخوردهای سنتی هم که عنوان شد نتوانسته کارساز شود، پس چه باید کرد؟! به نظر وزیر محترم با تشکیل یک کارگروه تخصصی پزشکی و حقوقی و قضایی ضمن بررسی تمام جوانب و همچنین لحاظ نمودن حقوق پزشک و بیمار راهکاری اساسی برای کاهش درصد آمار اشتباهات و خطاهای پزشکی تدوین و با طی مراحل اولیه به تصویب نمایندگان مجلس برسد، در غیر این صورت هر روز باید شاهد اینگونه خطاها باشیم که برای جامعه و مردم جبرانناپذیر و تکرار آنها همانگونه که عنوان شد باعث لکهدار شدن حیثیت جامعه پزشکی میشود که اکثر آنها از شریفترین و متبحرترین افراد مجموعه هستند و بیگمان خطای جمعی اندک باعث بیاعتمادی به تمام مجموعه خواهد شد.
کلام آخر جا دارد آرزو کنیم هیچکس گرفتار بیماری نشود که با توجه به شرایط روحی و روانی و نوع تغذیه و مباحث دیگر شاید آرزوی دستنیافتنی باشد، اما چه زیبا مقام معظم رهبری فرمودند و ما هم در خاتمه سخن ارزشمند حضرت آقا را دعای حسن ختام این مطلب مینماییم، امیدواریم روزی فرا برسد که بیماران ما هیچ دردی بهجز درد بیماری نداشته باشند. آمین
عباس شاهعلی
کلام آخر جا دارد آرزو کنیم هیچکس گرفتار بیماری نشود که با توجه به شرایط روحی و روانی و نوع تغذیه و مباحث دیگر شاید آرزوی دستنیافتنی باشد، اما چه زیبا مقام معظم رهبری فرمودند و ما هم در خاتمه سخن ارزشمند حضرت آقا را دعای حسن ختام این مطلب مینماییم، امیدواریم روزی فرا برسد که بیماران ما هیچ دردی بهجز درد بیماری نداشته باشند. آمین
عباس شاهعلی
دیدگاهها