متأسفانه توهین به اقوام در ایران، تاریخ نسبتاً طولانی دارد و در دو دهه اخیر با رشد شبکه‌های اجتماعی و نرم‌افزارهای ارتباط‌جمعی، تأثیرگذاری منفی آن به شدت افزایش یافته است.

با این که همه اقوام ایرانی در این فضا زخم‌خورده‌اند ولی آذری‌ها، گیلک‌ها و لُرها بیشتر از بقیه جراحت دیده‌اند. مدت زیادی آذری‌ها مورد هجمه قرار داشتند، سپس این هجمه‌ها به گیلک‌ها سرایت داده شد و در نهایت در یک دهه اخیر به لُرها انتقالش دادند.

هدف غایی این توهین‌ها که به نظر می‌رسد ریشه‌ي اصلی آن در خارج از مرزهای دوست‌داری ایران قرار دارد، رواج واگرایی و آسیب‌رسانی به انسجام ملی ایران عزیز است. البته شایان ذکر است در کنار برنامه‌ریزی دشمنان ایران، کم‌خردی خودی‌ها هم کم به این آتش سوزنده و ویرانگر دامن نزده است.

به دلیل تأثیر مخرب هجمه‌های قومی بر انسجام و امنیت ملی، دریکی از نوشتاری‌های قبلی از مسئولان ذی‌ربط درخواست کردم این کار را در ردیف اخلال در امنیت ملی قرار داده و برخورد شدید قضایی و انتظامی با آن داشته باشند ولی متأسفانه کوچک‌ترین اعتنای نشد و نخواهد شد.

در این مسیر نامبارک، حال این بار قرعه نامیمون به نام مردمان لک زده شده است. مردمانی که در تاریخ لُرستان (مراد لُرستان کهن و قلمرو لُر کوچک است که علاوه بر استان لُرستان کنونی، ایلام، قسمتی از همدان، کرمانشاه و کشور عراق را شامل می‌شد) همواره نقش بی‌بدیلی داشته‌اند و فرهنگ و تاریخ لُرستان و هویت لُر با نام و نشان آن‌ها عجین شده است.

این هتاکی نشانه واضح حماقت و کم‌خردی است و به شدت محکوم شدنی، ولی می‌توان از دریچه‌ای دیگر که کمتر به آن نگریسته می‌شود هم به آن نگریست.

 واقعیت این است که این آهنگ مشمئزکننده و سرتاسر توهین‌آمیز، پنج تا شش سال پیش تولید و منتشر شده و اصلاً هم مورد استقبال قرار نگرفت و اشاعه نیافت، ولی عده‌ای که در این قضیه خود را «‌آتش به جان افتاده» می‌نمایانند و آن را محکوم کرده و تفرقه‌افکنانه معرفی می‌کنند، به واقع خود در مسیر تفرقه‌افکنی حرکت و با احیا سازمان یافته این آهنگ سعی در آسیب زدن جدی به انسجام تاریخی مردمان لُرستان دارند.

این عده همان کسانی هستند که در صدد هویت مستقل سازی مردمان لک و بعد انضمام آن به همسایه شمالی بوده و سالیانی است این کار را در سایه‌ي تخریب و تحقیر مردمان لُر از طریق تولید، انتشار و صدور هجمه‌های طنزآلود علیه این مردمان با اصالت و در نتیجه دورسازی مردمان لک از آن‌ها جستجو می‌کردند ولی وقتی خود را ناموفق دیدند درصدد پاشیدن بذر خصومت جهت رسیدن به هدف بس مشمئزکننده خود برآمدند.

این افراد تا خون در رگ و جان در بدن دارند دست از سر همبستگی و یکی بودن مردمان لُرستان بر نمی دارند. سئوال تایید کننده اظهارت فوق این است که چه اتفاقی افتاد که بعد از این همه سال این آهنگ «احیا» شد. هر چه پیش می‌رویم و موضع‌گیری‌های جدیدتر را در این مورد می‌نگریم بیشتر متوجه احیای سازمان یافته این آهنگ توسط عده‌ای تفرقه‌افکن و لرستانی لرستیز و لرستان‌گریز می‌شویم.

آن‌ها چند روزی منتظر بودند شاید افراد شاخص سیاسی، فرهنگی و هنری لک‌زبان حرف دل خصمانه آن‌ها را بزنند ولی وقتی ذکاوت انسجام زای این عزیزان که دل‌سوخته فرهنگ لُرستان، قوم لُر و مردمان لک هستند را نظاره‌گر بودند و دیدند همه آن‌ها در کنار محکوم کردن این عمل و یادآوری فرهنگ دیر پای مردمان لک، دم از یکی بودن مردمان لُرستان می‌زنند، به این نتیجه رسیدند که از این تنوری که داغ کرده‌اند نان دلخواه خود را پخت نخواهند کرد، لذا نقاب کنار زدند و دم از استان دیگر و تشکیل استانی جدید زده و حتی وقاحت را به جائی رسانده‌اند که خواستار تغییر نام لرستان جهت احیای هویت لکی شده‌اند.

به این افراد باید گفت آیا وقتی کم‌خردان به آذری‌ها و گیلک‌های قهرمان توهین می‌کنند آن‌ها باید دم از ملتی مستقل و کشوری جدید بزنند که شما دم از استانی جدید و ستانی نو می‌زنید. مگر معیار همبستگی و هویت، کم خردانند و آب دریای هویت یک قوم و تاریخ پرافتخار آن با دهان سگ نجس می‌شود.

آری این بهره‌برداری خصمانه ما را به این نتیجه هدایت می‌کند که شاید تولید این اثر هم کار امثال همین به ظاهر لک‌دوستان و به ظاهر و باطن لُرستیز باشد؛ ولی باید به همه تفرقه‌افکنان جیره‌خوار، چه این‌طرفی چه آن‌طرفی گفت که هویت یگانه و انسجام مردم لُرستان یک‌شبه حاصل نشده که یک‌شبه بازیچه دست آن‌ها شود.

توهین به مردم لک، توهین به همه لرستان و مردم لُر است و همه آن را از جان و دل محکوم می‌کنند و اعلام برائت کرده‌اند. به آن‌ها باز باید گفت این آتشی که شما به پا کرده‌اید به جای سوزاندن «کولای» انسجام و وحدت‌طلبی مردمان لرستان، آن‌ها را بیش از پیش به هم نزدیک کرده و روابط برادرانه آن‌ها را گرم خواهد کرد.

از دلسوزان لُرستان، قوم لُر و مردم سربلند و سرافراز لک هم می‌خواهم در موضع‌گیری‌های خود ظرافت و ذکاوت همیشگی خود را به خرج داده و با دانستن نیت پنهانی این افراد ضمن محکوم کردن این عمل مذبوحانه و مزورانه، از طریق سردادن شعار یکی بودن مردم لُرستان، نقشه آن‌ها را نقش بر آب سازند و راه بر آب آسیاب تولیدگر خصومت‌شان ببندند و تیر آن‌ها را به سمت سنگ هدایت کنند.

دکتر کیانوش زهراکار

عضو هیات علمی دانشگاه خوارزمی تهران

*این مقاله در شماره‌ی 372 یازدهم امرداد در صفحه‌ی 4 سیمره چاپ شده است.