امروز گلزار شهدا، میعادگاه عاشقان راه شهادت و بندگی است و به تعبیر زیبای امام خمینی (ره) «همین تربت پاک شهیدان است که تا قیامت مزار عاشقان و عارفان و دارالشفای آزادگان خواهد بود.»
در باب جایگاه رفیع شهید و شهادت و قداست گلزارها و یادمان‌های شهدا می‌توان مقاله‌ها و کتاب‌ها نوشت و البته بسیار سخن‌ها گفت، اما روی سخن در اینجا ناظر به مظلومیت شهدا به ویژه شهدای گمنام شهر پلدختر است.
شهريورماه سال 90 بود که صدای زنگ قافله از هویزه ثانی به صدا درآمد و شهر را همهمه‌ای از آمدن دو پرستوی گمنام فرا گرفت. مردم سر از پای نشناخته و با شعرهای بمانند: «شهید گمنام سلام، خوش آمدی مسافر من» و «شهید گمنام سلام، پرستوی مهاجر من، صفا دادی به شهر ما» آماده‌ی استقبال و پذیرایی بودند. دو پرستوی خونین‌بال بر فراز دستان مردم ولایت‌مدار شهرستان پلدختر تا تپه نور شهدای این شهر (مله‌کوه) با شکوه و عظمتی خاص تشیع و تدفین شدند.
پنج سال از آن روزها می‌گذرد اما "یادمان" این شهدا هنوز به اتمام نرسیده است و باز باید گفت: شهدا شرمنده‌ایم! پس از گذشت حدود پنج سال از آن تشیع باشکوه و خلق حماسه بصیرت، وضعیت مقبره شهدای گمنام شهرستان پلدختر حال خوشی ندارد و انگار قرار است که دو پرستوی خونین بال، در مملکت خویش نیز گمنام باشند.
شهیدان گمنام، عاشقان بینام و نشانى هستند كه در باغ ملكوت شهرهاند و در عالم خاك غریب. شهدای گمنام نیازمند توجه نیستند که اگر اهل تجمل و بارگار و توجه و ... بودند که آن‌گونه پرنده وار و گمنام نمی‌رفتند، ولی ما بازماندگان از آن قطار، نیازمند این‌چنین فضا و مکانی هستیم که شاید بتوانیم خود را به آن‌ها نزدیک کنیم.
قرار بود گمنام به اینجا بیایند تا با میهمان‌نوازی مردم پلدختر، از غربت و دوری از خانواده‌های‌شان به در‌آیند اما غریب‌تر و گمنام‌تر شدند، گو این که گمنامی و مهجوری باید حتی در مقبره‌ی آن‌ها هم نمود پیدا می‌کرد، هر چند این‌ها از همه ما درخشان‌ترند.
انگار شهدا باید همچنان گمنام بمانند و کسی به فکر آن‌ها نباشد. مگر فراموش کرده‌ایم این فرموده امام راحل را در وصف شهدای گمنام که فرمودند: «سلام من بر مفقودین عزیز که مونسی جز نسیم صحرا و پناهگاهی بجز مادرشان حضرت زهرا(س) ندارند».
چرا بعد از گذشت نزدیک به پنج سال همچنان این شهدای گمنام مورد غفلت قرار گرفته و چرا هیچ مسئولی به فکر آن‌ها نیست؟ متولی این بی‌برنامگی کیست؟! بنیاد شهید، بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌ها، میراث فرهنگی، فرمانداری، شهرداری و شورا شهر يا ...؟
پیشنهاد می‌کنم اگر مدیریت و بودجه اجرای "یادمان" را ندارند مدیریت را به جوانان و بودجه را از مردم پلدختر تامین کنند. مردم پلدختر قطعا استقبال خواهند کرد.
به ياد داشته باشيم براي ارزش نهادن به مقام شامخ شهدا، فقط نام‌گذاري معابر به نام آن‌ها كافي نيست بلكه بايد حرمت و شأن شهدا، مقابر آن‌ها و حتي خانواده‌هاي شهدا را نيز نگه داشته و در همه حالات پي‌گير امور مربوط به آن‌ها باشيم.
به ياد داشته باشيم براي ارزش نهادن به مقام شامخ شهدا، فقط نام‌گذاري معابر به نام آن‌ها كافي نيست بلكه بايد حرمت و شأن شهدا، مقابر آن‌ها و حتي خانواده‌هاي شهدا را نيز نگه داشته و در همه حالات پي‌گير امور مربوط به آن‌ها باشيم. امیدواریم هر چه سریع‌تر مقبره این دو دردانه باغ شهادت در پلدختر ساماندهی شود و بیش از این شاهد مظلومیت و شرمندگی در برابر مقام شامخ شهدای گمنام نباشیم.
مجتبي پسند/ پلدختر
کلیک کنید
