بسیاری از کهنه سربازان جانباز و قهرمان بروجردی آمده بودند تا با همدیگر دیدار داشته باشند، یادی از دوران گذشته کنند و برای ساعاتی گل بگویند و گل بشنوند.

اینان همان همشهریان عزیزی هستند که سالیان سال قبل برای دفاع از جان و مال و ناموس مردم و حفظ مرزهای ایران زمین و عشق به دین و مذهب، جان‌شان را بر کف دست گذاشته و حتی شجاعانه، کف دست‌ها را نیز در میدان‌های مبارزه جا گذاشتند و مدت‌ها بعد سرافرازانه به خانه برگشتند.

در تمامی دنیا رسم است که به سربازان برگشته از میدان‌های جنگ با دیده احترام فوق‌العاده می‌نگرند.

به آنان القاب محترمانه می‌دهند، در بسیاری از کشورها به آنان لقب کهنه سرباز می‌دهند تا همه همیشه در جریان باشند که کشور مدیون سربازان جان‌برکف گذاشته سالیان قبل نیز می‌باشد.

مردم در تمامی جهان به مدافعین کشورشان که در جنگ دچار مشکلات جسمی شده‌اند به دیده قهرمان می‌نگرند.

بهار بروجرد بسیار زیباست، دیدن یک دشت‌سر سبز، چیدن یک دسته‌گل، قدم زدن در کوچه‌باغ‌ها و نشستن بر لب جویبارها در این فصل بسیار دلپذیر است.

اما...

اما بسیاری از این کهنه سربازان جانباز قهرمان بروجردی که امروز در گردهمایی مجمع جانبازان بروجرد گرد هم آمده بودند، نه چشمی برای دیدن دشت‌ سرسبز داشتند و نه دستی برای چیدن گل و نه پایی برای قدم زدن در کوچه‌باغ‌های زیبای بروجرد، حتی بعضی از آن‌ها توان نشستن بر لب جویبارها را نیز ندارند که اگر بنشینند به‌تنهایی توان برخاستن نیز ندارند.

دفاع مقدس سالیان سال است که تمام‌شده، اما زخم‌های آن جنگ 8 ساله هنوز هم در تمامی کوچه و خیابان‌ها خود را در تن بهترین همشهریانمان به ما نشان می‌دهد.

آن زخم‌ها در تن بسیاری از جوانان آن روز که اینک دوران میان‌سالی و کهن‌سالی را می‌گذرانند نشان از غیرت ایران و ایرانی جماعت دارد و چه خوشبخت مردم بروجرد که در تاریخ جنگ تحمیلی 8 ساله نمایندگان غیوری در حفظ این آب‌وخاک داشته‌اند، کهنه سربازانی که با اهدا عضوی از بدنشان، همه ما آن‌ها را به نام جانبازان و آزادگان قهرمان بروجردی می‌شناسیم.

فرهاد داودوندی/ بروجرد

دیدگاه‌ها