از طریق سایتها خبردار شدم نحوی بزرگ لرستان و ایران حضرت آیتالله آدینهوند (ره) دار فانی را وداع گفته است.
ساعتها و روزهای بعد نیز در اينتنرنت به جستوجو پرداختم شاید اخبار کفن و دفن را بیابم. بنا بر اخبار مندرج در سایتها، روز دفن آن مرحوم صبح چهارشنبه بود.
سهشنبه صبح به مسجد امام حسن(ع) نقطهی آغاز تشیع جنازه و سپس به شورای عالی حوزه علمیه رفته و از تابلوهای مدرسهی فیضیه و دارالشفا نیز دیدن کردم. در هر موردی اطلاعیهای بود ولی از رحلت آن عالم دینی و روز کفن و دفنش هیچ خبری نبود!
خدایا خودت میدانی این آیتاللهی که به دیار باقی شتافته است شاگردان زیادی دارد و بسیاری از شاگردان او، چون لرستانی نیستند بیخبر از رحلت اویند و این بیخبری ادامه پیدا کرد تا این که روز دفنش. از این رو برخی از طلاب وقتی جنازه و عکس را میدیدند میگفتند مگر آیتالله آدینهوند فوت کردهاند؟!
روز چهارشنبه فرا رسید و به مسجد امام حسن عسکری(ع) رفتم. عالیمقامان اسبق و لاحق کوهدشتم را دیدم که گرم گفتوگو و روبوسی بودند و چنان مجذوب هم میشدند كه گویا سالها بود همدیگر را ندیده و زیارت نکرده بودند. احوال پرسیها چنان پررنگ بود که کمتر رنگ عزا دیده میشد!
در این حال و شرایط، بندهخدایی هم از درون مسجد پیامخوان شده بود که اول پیام امام جمعه محترم خرمآباد به مناسبت درگذشت متخصص ادبیات را خواند و سپس پیام مقام معظم رهبری(دام ظله العالی) را!
جنازه را بر زمین گذاشتند تا نماز میت توسط آیتالله محفوظی خوانده شود. طلاب آمده بودند تا از فیض نماز میت آن عالم بهرهها ببرند در کمال ناباوری با مانعی از نردهها رو به رو شدند. چند نفری را اجازه ورود دادند و الباقی را به پشت نردهها راهنمایی کردند! این در حالی بود محیطی که جنازه در آن قرار گرفته بود بزرگ بود و نفرات بیشتری را طلب میکرد و سربازی كه آنجا حضور داشت، اجازهي ورود را نمیداد. حال کیست بیاید و این دربان را متوجه کند که این طلاب برای نماز جماعت آمدهاند و پشت نردهها ای بسا اتصالی در کار نیست.
خدایا خودت میدانی سالهاست دریافتهام که استانی بسیار محروم دارم ولی نمیدانستم از نظر اطلاعرسانی نیز ضعيف، فقیر و یتیم هستیم!
راستی اگر پیام سرشار از مهر و محبت مقام معظم رهبری(دام ظله الوارف) نبود، اگر آن استاد سفر کرده، استاد رئیسجمهور محترم و پیام رئیسجمهوری هم نبود اگر پیام رئیس مجمع و ... نبود، چه تعداد از همین حاضرین متوجه رحلت آن عالم ربانی میشدند؟!
دلم خوش بود شب که مراسم ختمش در مسجد اعظم برگزار خواهد شد، خطیبی مشهور، توانا و جمعیتی عظیم در شأن آن سفر کرده خواهد آمد، اما متاسفانه نه بود جمعیتی و نه آمد آن خطیب و منبری...
افسوس كه حقش را ادا نكرديم و فقیر و یتیم اطلاعرسانی شديم ...
سید محمدصادق محمدیوفايي
دیدگاهها
در نهایت خوب گفتید مخصوصا شما قشر حوزوی بیشترین کوتاهی را در معرفی این چهره های برجسته علمی حوزه داشته اید . چرا که طلاب و فضلا نسبت به سایر اقشار نزدیک تر و آشناتر به شخصیت ها هستند و می بایست در منابر و تریبونها ایشان را آن طور که شایسته بودند برای مردم معرفی میکردند
خداوند همه غافلین و قاصرین را ببخشاید
این که بیشترین تقصیر از آن کیست شاید نیاز به دقت و کارشناسی داشته باشد .
به یقین صداوسیمای استان ،طلاب و حوزه های علمیه استان و سازمان تبلیغات و... می توانستند آن نحوی اعظم را بیش از این معرفی کنند و آنچه که مسلم است حق و شان آن عالم دینی بیش از این بود که بنده با چشم خویش دیدم .
عاش سعیدا و مات سعیدا
نیم نگاهی از خداوند بس است همگان را ،آن عالم ادیب را به همه ی نگاههای خداوند می سپارم
دیروز مجلسی در مسجد نور تهران برای آن عالم فرزانه برگزار شد . واما از شخصیت های مطرح کشوری و حوزوی بجز چند نفر من جمله آقای محسن رضایی افراد زیادی دیده نشد بیش از 90 در صد شرکت کنندگان هم از طریق انجمن لرستانیهای مقیم مرکز یا برخی از دوستداران آین نحوی بزرگ و برجسته دعوت شده بودند . حالا یا بانیان مجلس در دعوت قصور کرده بودند ویا مشکلاتی دیگر باعث بود
آقایان همشهری این بزرگوار هم طبق معمول بیشترشان در حال مبادله پیام و قرار گذاشتن برای بده وبستانها سیاسی آینده بودند .
خیلی هم واقعا برای ارادتی که بیشتر ازدور به این عالم بزرگ داشتند در مجلس حضور یافته بودند
به هر صورت این مجلس هم در شان این بزرگوار آنطور که باید نبود .