در خیابان معلم خرم‌آباد (سازمان) سه درخت تنومند سال‌هاست بی‌سر زندگی می‌کنند. کاشانه سازی جان این درختان را گرفته است. از صمیم قلب خوشحالم که هرروز ساختمان‌های شیک و زیبایی در چهارگوشه شهرم ساخته می‌شود و این یعنی زندگی جریان دارد.
اما ذکر یکی دو نکته خالی از لطف نیست. گویا در این کاشانه سازی‌ها شهرداری نیازی به عقب‌نشینی برای پیاده‌رو و خیابان ندیده و نمی‌بیند. در این خیان عرض پیاده‌رو کمی بیشتر یا کمتر از یک متر است.
دوم: قطع کردن درختان از تنه در این خیابان دارد به امری عادی تبدیل می‌شود. ای‌کاش درخت‌ها از ریشه قطع می‌شد نه این‌گونه از نیمه چون درخت مانند انسان در حالت کما ویران و نابود می‌شود.
شهرداری خرم‌آباد جملات زیبای بر روی تنه درختان با پلاک حک کرده به این جمله نگاه کنید.《 هر درختی که فرومی‌افتد نفس گرم زمین است که در سینه می‌شکند》
نگذاریم نفس گرم زمین با دست‌های زیاده‌خواه انسانی در سینه بشکند.
عبدالرضا شهبازی