در کنکور سال 1392 "پوریا یاراحمدی" از بروجرد موفق شده بود رتبه سوم گروه علوم تجربی را کسب کند.

دقایقی بعد از اعلام این خبر، با این جوان نخبه تماس گرفتم تا به عنوان یک همشهری تبریکی گفته باشم، همین سرعت عمل بنده در عرض تبریک باعث ایجاد دوستی عمیقی بین ما شد که تا كنون نيز ادامه دارد.

الغرض با اعلام رسمی این خبر و از همان ساعات اولیه برخی روسای وقت شهر برای رسانیدن خود به این جوان موفق و گرفتن عکس یادگاری، گوی سبقت را از هم ربوده و از همه مهم‌تر قول و قرارهایی بود که هرکدام از این کاربه‌دستان به این جوان نخبه می‌دادند! آن‌هم قول و قرارهایی که نگو و نپرس!

یکی قول خانه داد و آن‌یکی قول زمین، فلان مسوول وعده خودرو و آن دیگری وعده لوازم گران‌قیمت منزل!

دوباره الغرض! حساب کردیم که چندین "بنز 10 تن" هم برای جابه‌جایی این‌همه لوازم وعده داده شده کفاف نمی‌داد و حتماً یک قطار برای جابجایی آن‌ها لازم بود!

به هر حال هر چه از روز اعلام اسامی برتر کنکور می‌گذشت، آرام‌آرام وعده‌های داده شده روسای شهری حکایت " چه کشکی، چه پشمی" را در ذهن تداعی می‌کرد!

اما از همه این وعده‌ها جالب‌تر؛ وعده زمینی بود که توسط تنی چند از روسای شهری داده شد!

اول قرار بود زمین اهدایی در داخل شهر باشد، بعدها گفتند در شهرک اندیشه چنین زمینی را به وی خواهند داد، یواش‌یواش این 200 متر زمین دور شهر چرخید و چرخید تا به زمین‌های زراعی سبزی‌کاری جنب بیمارستان کوثر در بیرون از شهر رسید!

البته کار به اینجا هم ختم نشد! گفتند: نصف هزینه زمین را باید بدهی و از آنجا که قیمت 200 متر زمین زیر کشت سبزی‌کاری را برای جوان اول بروجرد در کنکور سراسری ظاهراً... میلیون تومان برآورد کرده بودند! بنابراین سهم آقای پوریا یاراحمدی که باید نقداً پرداخت می‌کرد می‌شد مبلغ ناقابل N میلیون تومان! در حالی که بعد از کمی تحقیق و تفحص از کشاورزان محلی فهمیدیم قیمت آزاد آنمان یک قطعه 200 متری برفرض معامله تقریباً نصف مبلغ اعلام شده بود!

به هر حال بالاخره ما که متوجه نشدیم موضوع زمین اهدایی چه شد و چرا کارش به این‌جا کشیده شد؛ چرا فقط نصف زمین و آن‌هم تقریباً در بیرون از شهر را به این جوان موفق بروجردی دادند؟ زمینی که اگر شهرسازی بروجرد با سرعت نور پیش برود به خاطر فاصله‌اش تا شهر، مطمئناً تا صد یا دویست سال آینده رونق خواهد گرفت!