خیلی وقتها مردم این شهردنبال شایسته سالاری نیستن همینکه کاندید مورد نظر جزء طایفه اشان باشد کافیه که رای رو به او بدهند البته هستند کسانیکه کاری به این مسائل ندارن و رای خود را اصلح ترین فرد می دهن.. و خدا رو در نظر دارن

شما نکاه کنید هر دوره چند نفر برای رقابت نهایی باقی می مانند ...

من هم قبول دارم که ما همیشه می نالیم. از زمین و زمان می نالیم. اما هیچ وقت به این موضوع فکر نکرده ایم که باید از ادست خودمان بنالیم. چون این خودمان هستیم که سر بزنگاه یادمان می رود از تعصبات و منافع کوتاه مدت خود دست برداریم و لااقل به ناله های خودمان فکر کنیم که هر چه بر سر ما آمده خودمان در آن نقش داشته ایم. نه تنها نقش داشته ایم بلکه اصلا خودمان بر سر خودمان آورده ایم. خوب است کمی به رفتار مردم شهرهای دیگر فکر کنیم. آنها کسانی را انتخاب می کنند که شاید هیچ رابطۀ سبب و نسبی با ایشان ندارند. آنها منافع بلندمدت خودشان را در نظر می گیرند و به آیندۀ استان و شهرشان فکر می کنند. به نظر من پشیمانی هم با شعله های حسرت و پشیمانی آبی برای ما گرم نمی شود. باید چراغ «هوشیاری» را برافروزیم.

سلام دوستان؛ مطلب، مطلب خوبی است.
واقعا باید فکر و اندیشه هایمان را روی هم بگذاریم و انتخاب درستی را در دستور کار قرار دهیم. سرنوشت ملت ها با دستان خودشان تغییر می کند؛ اما ما به این مهم کمتر توجه می کنیم. امیدوارم هوشیار باشیم و انتخاب هوشیارانه ای را در دستور کار قرار دهیم.

انتخاب هوشیارانه تنها راه ما برای ترسیم آینده‌ای بهتر از گذشته است
هر چند ما خودمون کاندیدا هستیم.
ولی توی کدوم دوره نخبه ی همه فن حریف ؛ متخصص و متعهد و مسلط به امور اقتصاد و اجتماع و اشتغال و ..... کاندیدا شد ؛ و بعد و اونوقت ما به غیر نخبه ی همه فن حریف ؛ متخصص و متعهد و مسلط به امور اقتصاد و اجتماع و اشتغال و ..... رای دادیم که پشیمون شدیم یا ایضا نشدیم ؟؟؟
همه اینایی که نرفتن هم اگه میرفتن !!!
ادامه دارد....