نمی‌دانم چرا هر گاه وارد باشگاه‌های ورزشی استان می‌شوم ناخودآگاه یاد این ضرب‌‌المثل می‌افتم كه: «‌آن کس که بداند که نداند، لنگان خرک خویش به منزل برساند».

 صحنه، صحنه جالبی است. جوانانی کم سن و سال و مشتاق به بهتر دیده شدن و البته تلخی سطل‌های زباله پر از سرنگ‌.

جوانانی که فکر می‌کنند می‌دانند و تحت تاثیر محیط دوستان تبدیل می‌شوند به انبار مهماتی از هورمون‌ها و داروها‌ی پر از عارضه  تجویز شده توسط شماري بی‌سوادان‌، داروهایی که کم کم انفجار عوارض‌شان را در دهه سوم و چهارم زندگی می‌بینند زمانی که دیگر نه اثری از شوق آرنولد شدن در آن‌ها  مانده و نه خبری از دوستانی که با اعتماد به نفس به آن‌ها می‌گفتند که مثلاً سوما (هورمون رشد) اصلاً عارضه ای ندارد!

استان لرستان با توجه به نسبت بالای نسل جوان در هرم جمعیتی خود و خصوصیات فرهنگی که شجاعت و مردانگی را ارزش می‌دانند، سال‌هاست که در معرض این مصیبت خاموش است. اگر  شرایط به همین منوال ادامه پیدا کند و جامعه‌ی پزشکی استان و رسانه‌های متعهد و مردم آگاه به دنبال آگاهی‌بخشی و پیشگیری این معضل گام برندارند، در دهه آینده شاهد تعداد زیادی بیمار ناشی از مصرف مکمل‌های غیرمجاز و داروهای غیرمجاز نیروزا خواهیم بود، افرادی که با بیماری‌شان علاوه بر کاهش کیفیت زندگی خود، موجب تحميل هزینه‌های بالا بر سیستم سلامت استان می‌شود و به دلیل قرار گرفتن در سن تولید موجب کاهش بهره‌وری و اختلال در تولید استان و کشور خواهند شد.

لازم است که جامعه پزشکی و رسانه‌های استان و آموزش و پرورش تمام توان خود را در جهت آگاهی‌بخشی به عموم مردم در مورد مضرات استفاده از این مواد غیرمجاز را به کار گیرند تا نکند که ورزش دوست سلامتی، بشود ریسک فاکتور خطر جانی و مالی برای نسل جوان.

 

دکتر  فرید  باقری