لرستان یکی از استان‌های غربی ایران با 11 شهرستان،25 شهر، 2 هزار و 861 روستا، 28 هزار و 294 کیلومترمربع مساحت، بر اساس سرشماری سال 1390 بیش از 1 میلیون و 750 هزار نفر جمعیت دارد و از نظر مساحت و جمعیت در رتبه شانزدهم کشور است.
آب‌وهوای خوب، خاک حاصلخیز، معادن غنی، جاده سراسری، راه‌آهن، فرودگاه، نیروی انسانی کارآمد و ماهر و امنیت مطلوب از شاخص‌ها و امتیازات لرستان برای سرمایه‌گذاری محسوب می‌شود.
با این حال همچنان این استان در گروه استان‌های توسعه‌نیافته به شمار می‌رود و ظرفیت‌ها و قابلیت‌های مختلف در حوزه‌هایی نظیر کشاورزی، شیلات، صنعت سنگ، صنایع‌دستی و گردشگری نتوانسته آن‌چنان که باید در توسعه این استان مؤثر باشد.
در ارزیابی و بررسی دلایل اجرایی نشدن طرح‌های مهم اقتصادی در لرستان و به دنبال آن توسعه‌نیافتگی این استان، دلایل زیادی را می‌توان برشمرد. ولی برای پرهیز از اطاله کلام تنها به بررسی چند عامل که عمدتا ً نیز نرم‌افزاری بوده و مربوط به عوامل انسانی است، می‌پردازیم.
به نظر نگارنده از عمده‌ترین دلایل اجرایی نشدن طرح‌های مهم و اشتغال‌زا در لرستان عدم وجود نیروهای سیاسی، اداری و در حقیقت افراد فن‌سالار و کارشناس (تکنوکرات) از این استان در بدنه کارشناسی دولت، وزارتخانه‌ها و نهادهای تصمیم‌ساز و تصمیم گیر است.
طرح‌های مهمی در استان یا حتی توسط مقامات عالیه کشور برای ایجاد اشتغال و توسعه لرستان مصوب می‌شود، ولی در عمل مشاهده می‌شود که طرح مذکور پس از سال‌ها در حد کلنگ زنی می‌ماند.
چرا؟ چون اغلب این طرح‌ها برای اجرا و تصویب بودجه به کارشناسان مربوطه سپرده می‌شود و چون حضور هم استانی‌ها در بدنه کارشناسی وزارتخانه‌ها ضعیف است، کارشناس ذی‌ربط هم با توجه به محدودیت بودجه، طرح را از اولویت خارج کرده تا در فرصت مناسب بودجه را به استان زادگاه خود هدایت کند.
عِرق و علاقه به زادگاه در نهاد تمام انسان‌ها وجود دارد و وجود این امر، یک واقعیت در فضای سیاسی و اجتماعی کشور است که به‌ناچار باید آن را بپذیریم.
گواه این مدعا تعداد بی‌شمار طرح‌هایی است که در زمان روسای جمهور سابق در سفر به لرستان کلنگ زنی شد ولی هیچ‌گاه اجرایی نشدند.
در سفر رهبر معظم انقلاب حضرت آیت‌الله خامنه‌ای به لرستان در مردادماه 1370 هم طرح‌های مهمی به تصویب رسید و به‌رغم تأکید فراوان معظم له به اجرای این طرح‌ها، متأسفانه به دلایل مختلف که عمده‌ترین آن در بالا ذکر شد، خیلی از این طرح‌ها اجرایی نشدند.
خردادماه 1393 هم در سفر رئیس‌جمهور به لرستان 79 طرح مختلف به تصویب رسید و گفته می‌شود بیشتر طرح‌های مصوب این سفر اجرایی شده است، اما با وجود تلاش‌های زیاد مدیریت ارشد استان در این زمینه، مهم‌ترین طرح‌های این سفر نظیر شهرک پتروشیمی، کارخانه لاستیک‌سازی، مجتمع گاوداری پیشرفته 5 هزار رأسی و... که می‌توانست در رونق اشتغال و کاهش معضل بیکاری در استان مؤثر باشند، همچنان در مرحله کلنگ زنی باقی‌مانده و اجرایی نشده‌اند.
این در حالی است که حجت‌الاسلام روحانی رئیس‌جمهوری در جریان این سفر تأکید کرد؛ «روزی که کلنگ یک پروژه را می‌زنیم تدبیر این است که زمان پایان آن کار اجرایی را نیز مشخص سازیم.»
به هر حال پاشنه آشیل و مهم‌ترین راهکار برای توسعه استان در خصوص جذب بودجه مناسب از وزارتخانه‌ها، علاوه بر رایزنی و همکاری نمایندگان لرستان در مجلس و مدیریت ارشد استان، افزایش مطالبه گری تشکل‌های اجتماعی و مردم‌نهاد به روش مدنی و مسالمت‌آمیز و درنهایت تقویت و حضور نیروهای سیاسی و اداری توانمند لرستانی تبار در وزارتخانه‌ها و نهادهای تصمیم گیر و تصمیم‌ساز در کشور است.
در این زمینه لرستانی‌هایی که در سطوح بالای حاکمیتی هستند و نیز انجمن لرستانی‌های مقیم مرکز و نمایندگان این استان می‌توانند مؤثر باشند.
توصیه می‌شود نمایندگان استان به‌جای تمرکز بر عزل و نصب مدیران ادارات، همت خود را برای تزریق مدیران توانمند و دلسوز هم استانی به سازمان‌ها و وزارتخانه‌ها در مرکز به کار گیرند. کاری که استان‌های توسعه‌یافته نظیر اصفهان، یزد، مرکزی، سمنان و استان‌های آذری نشین سال‌هاست که شروع کرده‌اند.
در پایان هم توصیه‌ای به فعالان سیاسی و اجتماعی استان دارم و آن اینکه از ارتقاء و موفقیت همدیگر، صرف‌نظر از خط ومشی سیاسی، خشنود باشیم.
انتخاب " حسین سلاح‌ورزی" یکی از فعالان هم استانی بخش خصوصی به عنوان نایب‌رئیس اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران تنها نمونه‌ای از توانمندی و ظرفیت بالای لرستان از نظر نیروی انسانی کارآمد است، هر چند که این انتصاب در کمال ناباوری واکنش‌های مختلف فعالان سیاسی و اجتماعی استان را در پی داشت.
به فرموده صائب تبریزی: در سد سکندر بتوان رخنه فکندن گر داعیه همت مردانه زند موج
مصطفی رباطی