"در جریان سی و دومین سفر استانی دولت، از چندین طرح صنعتی و اشتغال‌زا در استان مرکزی بهره‌برداری شد."این خلاصه خبر و مطلبی بود که دیروز در خروجی خبرگزاری‌ها و پایگاه‌های خبری درج گردید.
وقتی خبر افتتاح فلان کارخانه‌ی جدید و اضافه شدن یک کارخانه دیگر به خیل بی‌شمار کارخانه‌ها و صنایع در استان‌های دیگر را می‌شنویم از خود این سؤال را می‌پرسیم که استان‌هایی که دارای کمترین نرخ بیکار در کشور هستند چه لزومی دارد تمام صنایع در این استان‌ها جمع شود و در این بین عدالت کجا می‌رود؟ چرا لرستان از قافله توسعه عقب ماند و استان‌های هم‌جوار پیشرفت کردند؟ آیا آب‌وخاک آن‌ها با آب‌وخاک ما متفاوت است؟ از نظر اقلیمی استان لرستان با استان‌های دیگر نه‌تنها در یک سطح قرار دارند بلکه در پاره‌ای از موارد شرایط اقلیمی استان ما بهتر از سایر استان‌هاست. هرچه کارخانه است برده‌اند و در دل کویر ساخته‌اند. عجیب اینجاست که وجود آب‌وخاک غنی برای ساخت کارخانه‌ها از اوجب واجبات است اما چرا بازهم شهرهای کویری (همچون کاشان) انتخاب می‌شوند تعجب‌برانگیز است. و جالب‌تر اینکه آب مناطق لرستان را برای بهره‌برداری‌های صنعتی به شهرهای کویری انتقال می‌دهند.
استان لرستان علی‌رغم غیر مرزی بودن خسارت‌های بسیاری در جریان جنگ ایران و عراق متحمل شد و به نوعی دومین استان خسارت دیده از جنگ تحمیلی به شمار می‌رفت و با تقدیم 6 هزار و 200 شهید، 16 هزار جانباز و 900 آزاده دین خود را به انقلاب ادا کرده است.
لرستان سومین استان پرآب کشور، 12 درصد آب‌های کشور را در اختیار دارد این در حالی است که سالانه 12.5 میلیارد مترمکعب از آب‌های جاری از این استان خارج می‌شود؛ که از این مقدار 63% از این میزان آب از حوزه کارون و مابقی از حوزه کرخه خارج می‌شود و در پشت سدهای دز، کرخه و کارون در استان خوزستان جمع می‌شود.
متوسط سالانه بارندگی در استان 553 میلی‌متر می‌باشد این در حالی است که از 850 هزار هکتار اراضی کشاورزی کمتر از 200 هزار هکتار آبی و مابقی دیم می‌باشد.
وجود پتانسیل‌های ویژه (آب‌وخاک حاصلخیز) در استان امکان ارتقاء سطح توسعه‌یافتگی و رفاه عمومی را میسر می‌سازد. سرزمین لرستان به عنوان دیاری محروم اما مستعد شناخته می‌شود. سرزمینی که به‌واسطه آب فراوان، اراضی مستعد، معادن بی‌شمار، ظرفیت بالایی گردشگری و منابع فراوان نفت و گاز می‌توانست امروز جزء استان‌های برخوردار کشور محسوب شود، سرزمینی که با وجود ظرفیت‌ها و پتانسیل‌های فراوان اکنون به‌عنوان قهرمان بیکاری کشور شناخته می‌شود. امروز شاهد بالاترین نرخ بیکاری کشور در لرستان هستیم که این مسئله موجب شده است هرسال چندین هزار نفر از استان لرستان مهاجرت می‌کنند... درد مزمن بیکاری، اگر چه چند سال است که جامعه‌ی ما را در رنج و عذاب قرار داده است اما شدت این درد بزرگ، در لرستان از مرز هشدار گذشته و به مرحله بحران رسیده است.
لرستان به عنوان سومین استان پرآب کشور باید از نظر کشاورزی و صنعت دارای رتبه باشد و این در حالی است که لرستان در زمینه صنعت حتی نسبت به استان‌های بدون آب کشور هم عقب‌تر است و از همه جالب‌تر اختصاص تنها 3 درصد از آب تولیدی استان به صنعت می‌باشد. حال با توجه به نقش مهم صنعت در رفع بیکاری باید تلاش شود با توجه به میزان بالای آب لرستان این بخش تقویت شود.
دولت باید نگاهش را به مناطق محروم و کمتر توسعه‌یافته تقویت کند و بعضی از ضابطه‌ها و قاعده‌هایی که خیلی دست و پاگیر هستند را تعدیل کنند تا سخت‌گیری‌ها مانع توسعه استان‌های محروم نشود. دولت اگر توسعه‌یافتگی را در همه مناطق کشور می‌خواهد، باید الزاماً یک نگاه متفاوتی نسبت به استان‌های کمتر برخوردار داشته باشد...
توجه به ذخایر و ظرفیت‌های نفتی و گاز در شهرستان پل‌دختر یکی از مسائل مهمی است که در راستای عمران و آبادانی و رفع بیکاری استان باید موردتوجه قرار گیرد. روزانه 12 هزار بشکه نفت از چاه‌های منطقه سرکان مالکوه تولید و این نفت به استان‌های دیگر فرستاده می‌شود. با توجه به موقعیت استراتژیک پل‌دختر و قرار گرفتن در مسیر ترانزیت لوله‌های نفت به‌طور متوسط روزانه پانصد هزار بشکه از طریق این شهرستان به استان‌های دیگر انتقال داده می‌شود و این در حالی است که امروزه بعد از گذر 7 سال از کلنگ احداث به دلیل کمبود خوراک نفت، پالایشگاه پل‌دختر به چراگاه تبدیل‌شده و به‌جای پالایش نفت، وعده و وعید پالایش می‌کند. ساخت پالایشگاه علاوه بر اشتغال‌زایی و پایین آوردن نرخ بیکاری کمک بزرگی برای محقق شدن سیاست‌های اقتصاد مقاومتی خواهد بود.
ظرفیت ابتدایی این پالایشگاه 30 هزار بشکه در نظر گرفته‌شده بود که به دلیل هزینه هنگفت برای ساخت و عدم توجیه اقتصادی در ساخت پالایشگاه با خوراک کمتر از 100 هزار بشکه، سرمایه‌گذار هیچ تمایلی برای سرمایه‌گذاری یک پالایشگاه با 30 هزار بشکه را ندارد.
آتش‌سوزی، سوختگی، مصدومیت، تنگی نفس، گازگرفتگی، آلودگی‌های خاک و آب، به خطر افتادن زندگی مردم، نابودی منابع طبیعی سهم مردم این منطقه از موقعیت استراتژیک قرار گرفتن در مسیر خطوط لوله می‌باشد و امروز برای جبران این خسارت‌ها تخصیص 100 هزار بشکه خوراک نفت پالایشگاه پل‌دختر خواسته معقولی به نظر می‌رسد.مجتبی پسند