دو میلیارد دلار از سرمایه ملی مردم ایران در آمریکا مصادره و بلوکه شد. سرمایه‌گذاری که در دولت نهم که مشخص نیست بر اساس چه ضابطه و قاعده‌ای آن هم در سرزمینی که دولتش چندان روابط دوستانه‌ای با ما ندارد صورت گرفته است.  
واکنش رئیس دولت قبل هم به اين موضوع جالب است که همه مسئولیت را متوجه مسئولین فعلی می‌داند و از پاسخ‌گویی و قبول مسئولیت طفره می‌رود و آن‌چه که  بیش‌تر جای سوال و تامل می‌باشد مواضع تند دولت‌مردان قبل و ژست‌های غرب‌ستیزی و ضد امپریالیستی آن‌ها و وعده وعیدهای رئیس جمهور قبلي مبنی بر سقوط حتمی حکومت آمریکا بارها توسط دكتر احمدی‌نژاد در سخنرانی‌هایش به کرات شنیده می‌شد.
اگر نظام آمریکا در حال فروپاشی بود، پول ملت را آن‌جا بردن و سرمایه‌گذاری بلند‌مدت کردن چه معنایی می‌دهد و بر چه اساس و مبنایی صورت گرفته است؟! حال بگذریم آن‌چه که باعث تاسف و درد‌آور است که در دولت مهرورز و عدالت‌طلب قبل با آن درآمد افسانه‌ای نفت و به  رغم چند دوره سفر به استان لرستان و محرومیت مضاعف مردمان این دیار، چرا کوچک‌ترین حرکت یا جهشی در اقتصاد این استان شکل نگرفت؟
آیا به راستی این مقدار سرمایه‌ي پولی که فعلا توسط دولت متخاصم آمریکا به یغما رفته در این دیار تخصیص داده می‌شد، آیا تا حدودی از آلام و دردهای مردم کاسته نمی‌شد و عفریت  فقر و بیکاری از سیمای استان‌مان زدوده نمی‌گشت؟!
 اگر استان محروم ما فقط درصد اندکی از در‌آمدهای نفتی دولت قبل برخوردار می‌گشت‌، آیا امروز باید این چنین با مشکلات لاینحل  دست و پنجه نرم می‌کرد و چوب سیاست‌های غلط دولت قبل را مي‌خورد؟ چه متواضعانه ابراز می‌داشتند که خود شخصا در این دیار برای عمران و محسن رستميآبادی حاضر به کارگری و گرفتن كلنگ به دست هستند و چه بی‌تدبیری‌ها و بی‌توجه‌هایی که در حق این مردم روا گشت ...
چه کسی می‌تواند پاسخ‌گوی این رفتارها و عملکردهای ناصواب و نادرست باشد؟ گاهی مواقع این سوال پیش می‌آید که گویی لرستان عزیز اهميت چنداني براي مسئولين ندارد!
امیدواریم که اصل پاسخ‌گویی روزی در جامعه عموميت یابد و کسانی که نسبت به سرمایه‌های ملی و هدر رفت آن‌ها و ضایع شدن‌شان بی‌توجه بوده‌اند، پاسخ‌گوی کردار  و تصمیمات خود باشند.
 
محسن رستمی/ خرم‌آباد