ايران اين سرزمين افسانهاي، همواره با پايمردي دليراني توانسته از گزند دشمنان برهد كه يكصدا براين باور بودهاند كه چو ايران نباشد تن من مباد.
ايران فكر و خاطره ويادمان آيين پهلواني وعياري است. پهلوانان و عياراني كه در نيرو، راستي را پاس ميداشتند و يك سر بيزار بودند از كژي و كاستي كه هر دو هم زاد سستياند.
بعضي فرو خورده كوههاي سر به فلك كشيده و دشتهاي سرخ لاله زار ايران زمين، يادآور خون پهلوانان وعياراني است كه هرگز از مرگ نهراسيدهاند وپاي برهنه بر جادهاي از شمشير خصم جنگيدند و مرگ را در اين راه سرانجامي نيك پنداشتند. ورزش پهلواني، ورزش ارزشهاست. اين ورزش باستاني در تاريخ چند هزار ساله خود نقش مهمي را در نيرومندي و كسب آمادگي هاي جسمي و روحي مردم ايفا كرده است.
ورزش زوررخانهاي ميراثي فرهنگي، معنوي و منبع خوبي براي توسعه ورزشهاي همگاني است و حضور اين ورزش در عرصههاي بينالمللي مورد استقبال جوانان بسياري از كشورها واقع شده است. بسياري از كشورها از ورزشهاي زورخانهاي در مسير پيشرفت اجتماعي و فرهنگي جوامع خود استقبال وتصدق كرده اند كه اين ورزش مي تواند در توسعه وبهزيستي فرهنگي و اجتماعي بشر امروز نقش موثري داشته باشد.
طبق رهنمودهاي مقام معظم رهبري در سال 1379 پس از انجام مطالبات و برگزاري نخستين همايش ملي در خصوص جهانيسازي ورزش زورخانه در زورخانه آستان در مشهد مقدس، كميته فرا ملي كردن ورزش باستاني زورخانه سال 1380 ايجاد و بر آن مبنا فدراسيون بينالمللي ورزشهاي زورخانهاي در 20 مهر 1383به اهتمام سازمان تربيتبدني و كميته ملي المپيك جمهوري اسلامي ايران و حمايت و مشاركت فدراسيون جهاني ورزش همگاني به رياست مرحوم زندهياد پروفسور يورگن پالم و حمايت نمايندگاني از 22 كشور جهان در آكادمي ملي المپيك تاسيس شد و در سویيس در كنار ساير فدراسيونهاي بينالمللي و جهاني به ثبت رسيد.
فدراسيون بينالمللي ورزشهاي زورخانهاي سه كنفدراسيون فعال در قارههاي آسيا، آفريقا و اروپا دارد و با معرفي شايسته زورخانه در بيش از 60 كشور، 54 دوره آموزشي برگزار كرده است. توسعه ورزشهاي زورخانهاي در قاره و گنجاندن آن در بازيهاي المپيك و رويدادهاي بينالمللي قارهاي ماموريت اين فدراسيون است. دوستي، برادري، اخلاق، همبستگي، بردباري، احترام به ديگران، ميهندوستي، منش، سخاوت و همدردي، روحيه جوانمردي همگام با ادب وهنر نيز از ارزشهاي فرهنگ پهلواني به شمار ميآيد.
اما متاسفانه زورخانهها اين روزها حال و روز خوشي ندارند. ورزش باستاني كه روزگاري مايه مباهات مردم كشورمان بود اين روزها در سايه باشگاههاي بدنسازي كمكم رنگ ميبازند و با نبود مرشدين ماهر و عاشق و بيتوجهي مسوولين امر چراغشان رو به خاموشي ميرود. بدنسازي اين روزها نسخه بدلي ورزش پهلواني شده، ورزشي كه غربيها آيينهاي جوانمردي، ادبيات و موسيقيهاي اصيل را از آن حذف و جايش را دستگاههاي بدنسازي و موسيقيهاي بيريشه غربي پر كردهاند. در گوشه و كنار شهرمان خالي مانده و به جايش باشگاههايي سربر آورده اند كه نتيجه پيوند نا موفق فرهنگ ايراني وغربي هستند.اما امروزه با ابراز تاسف و نگراني از بي مهري هايي كه به ورزش باستاني مي شود.
در قديم وقتي ميخواستند محلهاي را آباد كنند مقيد بودند كه در كنار مسجد حمام و بازار زورخانهاي نيز بنا كنند. چراغ زورخانه هميشه روشن بود و ورزشكاران هر شب با صداي ضرب مرشد وسط گود عشق پهلواني ميكردند و صداي تحسين تماشاچيان هنگام ميل زدن و كشتي گرفتن و كباده زدن آهنگ جاري زندگي در زورخانه و محله بود؛ در سالهاي نه چندان دور شوق حضور در زورخانهها نشستن پاي قصههاي مرشد ميانداري كردن بزرگان و دستگيري از مستمندان در جشن گلريزان از جوانان پهلواني ميساخت نظير تختي، اما حالا اوضاع دگرگون شده است ازآن زورخانههاي پر رونق جز تعدادي انگشت شمار باقي نمانده است و بيشتر مرشدهاي بزرگ و قديمي بدون آن كه از خود وارثي بر جاي بگذارند روي در نقاب خاك كشيدهاند.
همين موضوع باعث شده كه چراغ زورخانهها كم كم رو به خاموشي برود. چرا كه زورخانهها با وجود حضور پررنگ و مستمر مرشد رونق وروشن ميگردد. زيرا صداي گرم و ضرب دلنشين مرشد است كه ورزشكار را به ميان گود فرا ميخواند. جواناني كه با انرژي وشوق فراوان وارد زورخانه ميشوند اما متاسفانه اينجا نه دوربينها آنان را مي بينند نه مسوولان بدون ذوق، چرا كه فلش دوربينها باید چشمان فوتباليستها را كور كند و درآمدهاي ميلياردي به جيبشان سرازير باشد ولي نامي از جوانان بيادعا و عاشق اهل بيت برده نشود. جوان دلزده ميشود و جوانها به سراغ بدنسازي و كشيدن قليان ميروند وبه زور قرص وآمپول عضلاتشان بزرگتر شده و ساعتهاي متمادي پاي سريالهاي ماهوارهاي نشسته و معتاد شده و هزار و يك مشكل ديگر...
آيا ورزش زورخانهاي و پهلواني كه افتخار ثبت آن در ليست ميراث ناملموس جهاني را از آن خود كردهايم را ميتوانيم با همين روش زنده نگه داريم؟ با نگاهي به زورخانه خالي، آدم ناخودآگاه ياد سريال قديمي ميافتد به نام (پهلوانان نميميرند)، حالا اين نام به نظر خيليها عجيب ميرسد، احتمالا اگر امروز ساخته ميشد اسمش را ميگذاشتند (پهلوانان هم ميميرند).
غلامحسين گرشاسبي
پیشکسوت ورزش پهلوانی و زورخانهای استان لرستان
دیدگاهها
هیچ توقعی از جوان های امروز نباید داشت
باید سوخت و ساخت
باسلام وتحیات
احتراما به عرض میرساند که پهلوانان نمی میرند. بلکه
پهلوان و مرام پهلوانی همیشه زنده است ودر قلب مردم
جای دارد. خداوند پهلوانان و بزرگان ورزش ایران را
نگه دارد.
باتقدیم احترام. نویدضیایی
سلام و عرض ارادت. من شما را میشناسم و به دیانت
مردمی بودن و صداقت و خوشنامی شما اعتماد دارم.
شما بسیار خوب سخن گفتید اما متاسفانه بدانید
که فرهنگ امروز غرب وارد روحیات جوانان ماشده
این خطر ها باعث شده که مرام زورخانه ای و مرام
واخلاق و احترام بزرگ و کوچکی در حاشیه قرار گرفته
و باید رسانه ها و اساتید علمی دراین مورد وارد شوند
و باعث ایجاد روحیه جهادی و ایرانی اسلامی در کشور
شوند