نمایندگان محترم و منتخب مجلس شورای اسلامی
سلام علیکم؛
همان گونه که بر شما و همگان روشن و مبرهن است، بی‌تردید پیشرفت، تحول و ترقّی هر جامعه‌ای در گرو سلامت و پیشرفت نظام آموزش و پرورش آن جامعه می‌باشد و طبق فرمایشات مقام عظمای ولایت و ولی امر مسلمین(مد ظله العالی)، آموزش و پرورش مهم‌ترین 
کار یک کشور است.
کار یک کشور است. اگر کشورى بخواهد به عزت مادى، به سعادت معنوى، به سیطرى سیاسى، به پیشروى علمى، به آبادانى زندگى دنیا، به هر آرزوئى، بخواهد دست پیدا کند، باید به آموزش و پرورش به عنوان یک کار بنیادى، مقدماتىِ لازم بپردازد؛ چرا؟ چون همه‌ى این کارها به نیروى انسانى احتیاج دارد. نیروى انسانى هم عمدتاً در آموزش و پرورش شکل می‌گیرد و صورت می‌بندد؛ به طورى که اگر آموزش و پرورش ما که تقریباً 12 سال از بهترین فصل عمر یک انسان را در اختیار دارد، به شکل مطلوبى کار کند، باعث می‌شود که جوانى که در این جا ساخته شده و قالبگیرى شده و صورتبندى شده، دیگر کمتر احتمال تغییر بنیانى در حوادث آینده در او برود. اگر آن جوان شکلِ خوبى گرفت، به همین شکل کمابیش زندگى را ادامه خواهد داد.
پس آموزش و پرورش کانون اصلىِ ساختن و پرورش دادن و تولیدِ آن عاملِ اساسى است؛ که چیست؟ انسان است؛ انسان کارآمد، نیروى انسانى.
بنابراین در زمینه ى مسائل انسانى که نگاه کنیم، هیچ مسئلهاى، هیچ نهادى بالاتر و مهم‌تر از آموزش و پرورش نیست.
حال پس از مکاتبات عدیده‌ی فرهنگیان سراسر کشور که در راستای فرمایشات رهبر معظم انقلاب و برنامه تحول بنیادین آموزش و پرورش صورت گرفت، متاسفانه یک سال دیگر گذشت و جامعه‌ی ولایت‌مدار، انقلابی و همیشه در صحنه‌ی فرهنگیان همچنان چشم در راه توجه و اهتمام بیشتر به این قشر زحمت کش و مظلوم می‌باشد. اما متأسفانه روز به روز شاهد بی‌عدالتی و تبعیض گسترده‌تر بین معلمان و دیگر کارمندان هستیم، که باعث بی‌انگیزگی معلمان و تضعیف نظام آموزش شده است که خواستگاه دشمنان قسم خورده‌ی این مرز و بوم است، لذا به دلیل عدم توجه و رسیدگی به خواسته‌های به حق‌شان از جانب نمایندگان مجلس شورای اسلامی، گلایه‌هایی را که بر بزرگواران وارد می‌دانند، ذیلا بیان می‌دارند:
نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی!
هر چند برای همه‌ی ما فرهنگیان ثابت کرده‌اید که اکثر نطق‌ها و فرمایشات نمایندگان در رابطه با آموزش و پرورش و معیشت فرهنگیان، بیشتر جنبه فرمایشی و شعار تبلیغاتی داشته و دارند، اما با این وجود باز هم، همه ما فرهنگیان از این دفاعیات و شعارهایشان تقدیر و تشکر می‌نماییم، اما آیا بر اساس عملکردشان، تا به حال به جایگاه‌شان در بین فرهنگیان هم اندیشیده‌اند؟
نمایندگان منتخب مجلس شورای اسلامی بر اساس کدام تلاش‌ها، اقدامات و عملکردشان برای فرهنگیان، انتظار دارند که فرهنگیان جامعه به آن‌ها و شعارهایشان اعتماد کنند؟
— در بین نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی چند نفر کارمند یا بازنشسته آموزش و پرورش بوده و هستند که مشکلات و درد فرهنگیان را عینا چشیده‌اند ولی با این وجود تا به حال نتوانسته‌اند کوچک‌ترین کاری برای فرهنگیان انجام دهند؟
— در تایید صلاحیت وزیر آموزش و پرورش در مجلس، غیر از مسائل سیاسی کدام معیار و شاخصه‌ها را که در راستای خواسته‌های فرهنگیان و ترقی نظام آموزش کشور بوده است، مورد نظر قرار داده‌اند؟
— علی‌رغم درخواست‌ها، تجمعات و اعتراضات عدیده ی فرهنگیان، چند بار وزیر آموزش و پرورش را بخاطر وضعیت معیشتی نامناسب فرهنگیان به مجلس احضار و یا استیضاح کرده‌اند؟
— چند بار شایعه و بحث استیضاح وزیر آموزش و پرورش را کرده‌اند و با ضیافت‌ها و جلسات وزیر با نمایندگان مجلس(که برای دو طرف خالی از لطف نبوده)، به فراموشی سپرده‌اند؟
— در برنامه‌های چندین ساله توسعه، به جز مسائل صوری، بی‌اساس و پوچ، که روز به روز باعث تزلزل نظام آموزش کشور شده، چند بند از آن‌ها را به ارتقاء جایگاه آموزش و پرورش و معلمان اختصاص داده‌اند؟
—در تصویب لوایح بودجه، افزایش حقوق کارمندان، اختصاص درآمدها و … آموزش و پرورش و فرهنگیان برای آن‌ها در چه جایگاهی قرار داشته است؟
— کدام طرح مجلس شورای اسلامی را با هدف بهبود وضعیت معیشتی و رفاهی فرهنگیان حتی مورد بحث و بررسی قرار داده یا به تصویب رسانیده‌اند که فرهنگیان انتظار اجرای آن را بکشند؟
حال آیا این دلایل و هزاران دلیل دیگر، کافی نیست که فرهنگیان و قشر زحمت‌کش و فراموش شده‌ی معلمان دلشان را به نطق‌ها و فرمایشات پیش، میان و پس از دستور نمایندگان خوش نکنند؟
ايميل ارسالي از طرف: جمعی از فرهنگیان شهرستان دلفان
کلیک کنید
دیدگاه‌ها