فصل بهار، رستاخیز طبیعت است. گل‌ها و درخت‌ها از رکود زمستانی خارج و به جوش و خروش بهاری مشغول می‌شوند.
با آمدن بهار، طبیعت خانه تکانی می‌کند، درختان لباسی از جنس برگ‌های سبز و با طراوت بر تن می‌کنند و کلاهی از شکوفه بر سر می‌گذارند.

آری، پیک باد پای نسیم بهاری مژده‌ی زندگانی می‌دهد؛ مژده‌ی بودن، ماندن و عاشقانه زیستن. با نو شدن طبیعت و با شور و حال حیات‌بخش آن، ما هم به خانه‌تکانی می‌پردازیم.
گرد و غبار کینه،  بغض، غم، غصه، دلواپسی‌ها و نگرانی‌های بیهوده را از دل بیرون بریزیم و قلبمان را پر کنیم از شادی، نوع‌دوستی و مهربانی.

سبزه سبز می‌کنیم تا انعکاس سبزی‌اش در اندیشه و زندگی ما آثار مثبتی به جا بگذارد و هم‌زمان سبزی عشق در گلدان دل می‌کاریم، ماهی قرمز درون تنگ آب می‌اندازیم تا شور حیات و زیستن را در زلالی آب نظاره گر باشیم. روز از نو می‌کنیم و نوروز را آغاز می‌نماییم، بلند می‌خوانیم یَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَ الْأَبْصَارِ، یَا مُدَبِّرَ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ، یَا مُحَوِّلَ الْحَوْلِ وَ الْأَحْوَالِ، حَوِّلْ حَالَنَا إِلَی أَحْسَنِ الْحَالِ.

خدایا از تو می‌خواهیم که به بهترین وجه ما را مثل طبیعت بهاری دگرگون سازی، بر سر سفره هفت‌سین شمع روشن می‌کنیم تا همیشه شعله‌های عشق در دل‌های‌مان گرمابخش باشد.

 

 

به هر تقدیر در این روزها بخشی از مردم لرستان با مشکلات فراوانی که از نظرگاه معیشت و امرار معاش دارند، نوروز با روزهای دیگر بر ای‌شان تفاوتی ندارد. در عوض عده‌ای دیگر غرق در ناز و تنعم و سرمست از ظواهر حیات حتی هفت‌سین خود را هم فقط با سین‌های طلا جور می‌کنند!

بیاییم در این ایام شادی‌های‌مان را با دیگران تقسیم نماییم.

بیاییم دست به آسمان برداریم و برای همه دیدگان روشنایی و برای تمامی لب‌ها تبسم و برای همه‌ی دل‌ها دانایی و برای همه سیماها شادمانی و نشاط و برای تمامی رویاها تحقق و ظهور و برای همه شب‌ها صبح صادق آرزو کنیم. آمین