✍علی گودرزیان ع پایدار
چند روز پیش، همزمان با ورود کریستیانو رونالدو به شهر تهران و سیل جمعیت جوان به دنبال تیم النصرعربستان و عکسی که از آن صحنه منتشر شد، برخی از مردم لرستان به ویژه شهروندان فرهیخته‌ی خرم آباد برای عضویت در کتابخانه‌ی مهم و تازه تأسیس خرم‌آباد در صفی شکوهمند‌ایستاده بودند و کسی از این صحنه‌ی زیبا عکسی گرفته و منتشر ساخته بود.
رسانه‌های لرستان این دو عکس را با دو برداشت گونه‌گون بازتاب دادند.
سایت یافته با مدیریت عبدالرضا قاسمی دو عکس را نماد دو گونه و سبک زندگی از دو شهر گرفته و آورده بود که در زمانه‌ای که در مرکز کشور چنین جنجالی آفریده می‌شود، در مرکز استان لرستان مردم خرم‌آباد چنین باشکوه در صف عضویت در کتابخانه ایستاده‌اند و این صف را نشان فرهیختگی مردم دانسته بود.
چند روز بعد اما یکی از دوستان عزیزم باز این دو عکس را برابر هم گذاشته بود و صف دیدار با رونالدو را طبیعی دانسته بود اما صف مردم برای عضویت با تخفیف در کتابخانه‌ی مرکزی خرم‌آباد را مایه‌ی شرمساری دانسته بود و برای کسانی که به این صف افتخار کرده بودند تأسف خورده بود؛ چرا که این صف نه صف فرزانگی و فرهیختگی مردم لرستان بلکه چون برای عضویت اعلام تخفیف شده این صف صف فلاکت و بدبختی مردم لرستان است.
خیلی سخت است اگر چنین باشد که ما برای هرکار خوبی هم که انجام می‌دهیم، حرفی در بیاوریم و گاهی خود را بسراییم، سنگ روی سنگ بند نمی‌شود.
نه این صف می‌تواند در برابر صف دیدار از رونالدو قرار بگیرد و مایه‌ی برتری ما خرم آبادی‌ها بر مردم تهران که مردم تهران هم نبودند؛ بلکه فرزندان همه‌ی ایران بودند و نه این عکس، می‌تواند مایه شرمساری ما باشد چون در صف عضویت در کتابخانه‌ای‌ایستاده‌اند که تخفیف داشته است!
راستی که راه نه آن است و نه این! چرا نباید رفناری به این زیبایی به بهترین شکل بازنمایی شود؟ چرا این صف باید مایه شرمساری مردم ما باشد؟ درحالی که می‌تواند یکی از زیباترین و شکوهمندترین صحنه‌هایی باشد که تا کنون در لرستان دیده‌ایم.
فرض کنید ما مردم کم دستی هستیم و اعلام کرده‌اند که عضویت در کتابخانه‌ی مرکزی که می‌گویند یکی از مجهزترین کتابخانه‌های کشوراست نه دارای تخفیف بلکه رایگان است و چنین در صف‌ایستاده‌ایم این نشان می‌دهد که ما درست است کم دست و از نظر اقتصادی فلک زده‌ایم اما فقیر نیستیم فقیرفرهنگی نیستیم.
این نشانه‌های خوبی برای مردم ماست در میانه‌ی این همه مشکلات اقتصادی عضویت در کتابخانه‌ی تازه تأسیس مرکز خرم‌آباد را در اولویت زندگی خود قرار داده‌اند.
به نظرم می‌رسد به عزیزانم برادرانه توصیه کنم که در حق خود کم لطفی نکنیم! یا تندتر عرض کنم خودزنی نکنیم!ایستادن در صف عضویت در کتابخانه با هر محاسبه‌ای از کار‌های شکوهمند و قابل احترام مردم است چرا باید مایه‌ی شرمساری و فلاکت معرفی گردد؟
ما مشکلات زیادی داشتیم و هنوز هم داریم که جای بحث و گفت و گو دارند. آیین‌های برگزار می‌کنیم که قابل نقدند! ما برای بازنمایی نقایصمان، حرف‌ها و سخنان زیادی نگفته داریم؛ اما همه‌ی این‌ها، دلیل نمی‌شود رفتار‌های خردمندانه‌ی مردم، ستوده نشوند و البته درست بازنمایی نگردند.
