علی‌اکبر شکارچی را همه‌جوره باید ازجمله خالص‌ترین لرها به حساب آورد، منش و رفتار و نغمه‌هایش همه ریشه‌هایی عمیقاً لریاتی دارد. زلالی روحش چنان فراگیر است که کمانچه‌اش نیز آن را همراهی می‌کند.

شکارچی که فروردین ۱۳۲۸ در روستای چم سنگر چشم به جهان می‌گشاید انگار از همان بدو تولد خرمنی از گل‌های وحشی بهاری را در جان‌ودلش پایدار نگاه می‌دارد تا موسیقی دیارش و ساز کمانچه را برای همیشه آغشته به رایحه آن‌ها گرداند. ساز استاد شکارچی آنجا که اندوهی را به نغمه می‌نشیند بوی شقایق‌های گر گرفته دشت‌های دیارش را می‌دهد.

 در دل‌شادی مردم اما ساز استاد پر می‌شود از عطر هل و میخک و قد می‌کشد تا گهر و بلندترین قله‌های زادگاهش. شکارچی که ۱۳۵۰ وارد دانشگاه هنرهای زیبا می‌شود، در ۱۳۵۴ در شیراز اولین کنسرتش را با سرپرستی حسین علیزاده اجرا می‌کند.

 چند سال بعد نفر برتر کمانچه نوازی کشور می‌شود. او نزد اساتیدی چون: علی‌اصغر بهاری، داریوش صفوت، جلال ذوالفنون و نورعلی برومند مشق کمانچه می‌کند و در نهایت پس از فارغ‌التحصیلی از هنرهای زیبا، در همان‌جا به کار تدریس می‌پردازد.

استاد شکارچی سال ۱۳۷۱ برای اولین بار ردیف‌های میرزا عبدالله را به‌عنوان منبعی مرجع برای آموزش، ضبط کرده و در اختیار علاقه‌مندان قرار می‌دهد. از شکارچی کتاب «بیست ترانه لری» و <<وزن خوانی>> در دو جلد در دسترس است. «خواب شقایق» و «بهار باد»، نیز دو اثر فاخر از آثار ایشان هستند.