استفاده از درختان بومی در فضای سبز شهری نه‌تنها به دلیل سازگاری با محیط و اقلیم منطقه منجر به کاهش مخاطرات فضای سبز شهری می‌شود بلکه خود می‌تواند به نوعی نشان‌دهنده هنر مدیریت شهری در بکار گیری الگوهای هویتی در مبلمان شهری باشد.

استان لرستان بعد از استان فارس بیشترین مساحت پوشش جنگلی بلوط را دارد و شهر خرم‌آباد مرکز این استان که در فاصله بسیار نزدیکی از این پوشش‌های جنگلی قرار دارد، می‌توانست به دلیل دارا بودن شرایط بهینه برای رویش این گونه درختی که میراث طبیعی هفت هزارساله زاگرس هست، به نحو مطلوبی از آن برای هویت بخشی به فضای سبز شهری خود استفاده کند. در کنار پل گَپ (پل صفوی) و در شمال شرقی قلعه فلک‌الافلاک خرم‌آباد یک درخت بلوط بارانتی (Quercus brantii Lindel) در کنار دیوار اطراف رودخانه خرم‌آباد (گِلال) قد بر افراشته تا زیبایی و شکوه خود را به رخ مدیریت فضای سبز شهر خرم‌آباد بکشد. تا به آن‌ها نشان دهد که به جای کاشت درخت نخل در سر تا سر یک بلوار و برخی میدان‌های خود، بهتر بود از بلوط مقاوم زاگرس و نماد اقلیم خود در فضای سبز شهری استفاده می‌کرد تا نه مجبور به محافظت از آن در برابر سرمای زمستان باشند و نه در پی هرس و آبیاری آن.

این تک‌درخت استوار بلوط را بیش از یک دهه است که در این نقطه می‌بینیم نه کسی آن را آبیاری کرده و نه نیازی به مراقبت داشته است و هرسال هم از سال قبل باشکوه‌تر و زیباتر خودنمایی می‌کند. هر وقت از روی پل گَپ به سمت بیمارستان شهید رحیمی عبور کردید در سمت راست پل به تاج پوشش زیبا و باشکوه این درخت بلوط نگاه کنید حتماً شما هم جذب شکوه و زیبایی آن خواهید شد.

محسن ارسلانی/ دانشجوی دکتری دیرینه اقلیم‌شناسی دانشگاه تهران