نوع محافظت ما انسانها از منابع طبیعی و جنگلها در حفظ و نگهداري آنها نقش مهمي دارد.
اين مهم میتواند به دو صورت انجام گیرد: یکی بحث حفاظت "قانونی" است و دیگری حفاظتی که به "فرهنگ" ما نسبت به محافظت از طبیعت برمیگردد. شاید بتوان گفت ما ایرانیها هنوز قدر منابع طبیعی خودمان را به درستی درک نکردهایم. شما هر جای ایران که قدم بگذارید این بیاعتنایی به طبیعت و اهمیت ندادن به آن کاملاً مشاهده میشود. برای نمونه در مسیر مسافرت به شمال نقطهای را نمیتوان پیدا کرد که آشغالها و پسماندههای غذا در آنجا رها نشده باشند.
از طرف دیگر، بحث کشاورزی در مناطق جنگلی نيز مطرح است. درختانی که در محدودهي زمینهای کشاورزیای که در جنگل برای زراعت مورد استفاده قرار میگیرند به وسعت زیادی توسط کشاورزان از بین میروند. لذا مشخص است که سازمان جنگلداری و منابع طبیعی، نظارتی بر این تخلفات ندارد.
اگر در محدودهي زراعت جنگلي، درختان پلاککوبی شده و تحویل کشاورزان داده شوند و در صورتی که در آن محدوده زراعی درختي از بین برود، صاحب زمین بايد مسوولیت آن را به عهده بگیرد.
برخی دیگر از اعمال ما به فرهنگ ما بر میگردد. در استان لرستان به طوری که همه ما به آن واقف هستیم در ماه محرم برای مراسم عاشورا و تاسوعا از آتش به منظور خشک شدن افرادی که خود را به گل آغشته میکنند استفاده میشود. شاید براي اين منظور هزاران درخت بریده شود. به واسطهي قداست روزهای عاشورا و تاسوعا تا کنون کسی حتی علمای مذهبی ما هم نسبت به بریدن درختان اعتراضی نکردهاند و از طرفی متاسفانه دولت هم نسبت به این موضوع حساسیتی نشان نداده است.
به يقين این گونه عزاداری که باعث نابودی محیط زیست و جنگل میشود هم از نظر خدا و هم از نظر امام حسین(ع) و هم از نظر وجدان انسانهای بیدار پذيرفته نيست. شهرداری در اين مورد میتواند به خاطر جلوگیری از خراب شدن آسفالت به واسطه برافروختن آتش از شعلههای گاز استفاده نماید.
احترام به طبیعت احترام به انسانهاست و احترام به نسل آینده بشریت است. امیدوارم این موضوع را همه درک کنیم و به طبیعت احترام بگذاریم. لذا پيشنهاد ميكنم به جاي حفاظت قانوني، روي به حفاظت فرهنگي بياوريم و با روشنگري در اين زمينه از نابودي جنگلها و مراتع استان و كشورمان جلوگيري نماييم.
عابدین بهاروند