فرّخی سیستانی زیبا آورده است كه: «سخن نو آر که نو را حلاوتی دگـر است». هر گاه خبرها را مرور میکنم و یا آگهیهای تبلیغاتی جهت برگزاری کنسرتهای موسیقی را میبینم بسیار خوشحال و شادمان میگردم؛ زیرا میبینم که دوستان نوازنده و اهل موسیقی اقدام به برگزاری برنامههای موسیقیایی میکنند.
به ویژه طي این چند وقت اخیر که هنرمندان موسیقی محلی لری تمام کانالهای مجازی را در بر گرفتهاَند، از تعریف و تمجیدهای تکراری که بگذریم، تبلیغهای برگزاری کنسرت پشت کنسرت و اجرا پس از اجرا بیشترین اخباری است که به چشم و گوش ما رسیده میشود.
در دو- سه سال گذشته با روی کار آمدن اعضای جدید انجمن موسیقی، شاهد حرکتهای رو به رشد و روند رو به جلویی در موسیقی بودهایم. برگزاری کنسرتهای مختلف، دعوت از شخصیتهای نام‌آشنای موسیقی کشور که تا پیش از این مردم از دور با نام و اجرای آنان ارتباط داشتند. کنسرت هنرمندان ملّی مانند: حسین علیزاده، داریوش طلایی، کیوان ساکت، سالار عقیلی و ... شاهدی است بر این مدعا. (در نوشتاری جداگانه به فعالیّت انجمن موسیقی تفصیلی پرداخته خواهد شد.)
باری، این‌جا لازم است که چند خطی درباره‌ي تعدّد برگزاری کنسرتهای محلّی هنرمندان بومی پرداخته شود. اجرای این برنامهها را میتوان از چند جنبه مورد بررسی قرار داد. ابتدا هدف از برگزاری این برنامهها چیست؟ آیا این برنامهها میتوانند بر ذائقه‌ي مخاطبان و دوست‌داران موسیقی لری خوش بنشیند؟ برگزاری این کنسرت‌ها چه بازدهی خواهد داشت؟ آیا نمیتوان با ترسیم یک چشمانداز شفاف در یک مسیر گذار قرار گرفت و جهتدهی تازهای به موسیقی داد تا از این دوره تکرار عبور کرد؟
در چند سال گذشته، ایرج رحمانپور با سرودههایش جانی دوباره را بر شریان از نفس افتاده موسیقی لرستان بخشیده است. وی به خوبی توانست در یک برهه و فاصله زمانی مشخص، موسیقی را به جایگاه بالاتری نسبت به گذشته ارتقاء بخشد. اما، این بار سنگین را نمیتوان تنهایی بر دوش کشید. آیا اندیشیدهایم پس از هنرمندانی همچون: فرج علیپور، علیاکبر شکارچی و ايرج رحمانپور، موسیقی لرستان در چه جایگاهی قرار خواهد گرفت؟ آیا حرکت رو به رشد خواهد داشت یا تا چندین سال آینده باید موسیقی را در این سطح و کیفیت شاهد باشیم؟ برای برونرفت از این وضعیت مسکون چه تدابیری باید اتخاذ شود؟
ناگفته نماند که تلاش هنرمندان در برگزاری این برنامهها جای قدردانی دارد، اما هدف نوشتار این است که چرا کنسرت‌ها از لحاظ کمّیتی در 
جریان خوب و رونده قرار دارند ولی در بحث کیفیت، چرا مسیر موسیقی لری در وضعیت مناسب و درخوری قرار ندارد که بتواند از تکرارهای مکرر رهایی یابد.
جریان خوب و رونده قرار دارند ولی در بحث کیفیت، چرا مسیر موسیقی لری در وضعیت مناسب و درخوری قرار ندارد که بتواند از تکرارهای مکرر رهایی یابد.اگر کیفیت اجراها بتواند جایگاه خود را مانند کمّیت اجراها به دست آورد، بدون شک بارقههای امید را در موسیقی لری شاهد خواهیم بود؛ زیرا این قوم دارای پشتوانه ژرف فرهنگی است.
پر بیراه نیست اگر بگوییم هر کجای این جهان درباره تاریخ و هنر یاد شود، بدون شک بخشی از آن به نقاشی غارها و مفرغ لرستان اختصاص خواهد داشت.
امین ماسوری
هنرپژوه و روزنامهنگار