جمعه‌شب این هفته به همراه همسرم به فرهنگ‌سرای اشراق تهران برای بازدید از جشنواره بزرگ اقوام ایرانی(21 مرداد تا 6 شهريور) رفتیم.

راستش را بخواهید ما که از وطن‌مان لرستان دور افتاده‌ایم، بیش‌تر امیدوار بودیم که در این جشنواره همشهریان‌مان را در غرفه‌های‌شان(دوار‌های‌شان) خواهیم دید، اما متأسفانه باز هم همه بودند به جز ما!

تنها یک غرفه کوچک 2-3 متری به اسم لرستان بود که آن هم یک جوان کرمانشاهی که ادعا می‌کرد شرکت‌شان در بروجرد است، صاحب غرفه بود و لواشک و ترشک (به قول خودش سوغات بروجرد) می‌فروخت.

و این گونه، آن‌ها که لرستان را نمی‌شناختند، فرهنگ و تمدن و سوغات ما را دیدند...

در قسمت نمایش جشنواره نیز حدود 10 نفر از قشقایی‌ها با نمایشی زیبا با سرپرستی و توضیح آقاي کاظمی، رسم و رسوم و جزئیات از خواستگاری تا ازدواج در ایل قشقایی را با لباس و موسیقی محلیشان به نمایش گذاشتند.

 

7-8 پسر جوان کُرد نيز با لباس محلی و چند پسر بوشهری و چند زن و مرد گیلک نیز در برنامه مشاركت داشتند که قشقایی‌ها را همراهی میکردند، اما دريغ از حضور يك لر با نام و نشاني از لرستان! خلاصه ما كه لباس محلی پوشیده و رفته بودیم پرچم لرستان را در آن جمع بالا بردیم، ولی افسوس و صد افسوس که حق ما بیش‌تر ازین ها بوده و هست...

حال سوال این است که چه کسی مسئول اطلاع‌رسانی به لرستانی‌ها در برگزاري و برپايي چنين جشنواره‌هايي است؟ چرا در سايت‌هاي خبري اینترنتی هم حتی کسی خبري منتشر نكرد؟ چرا مسئولان میراث فرهنگی لرستان اطلاع‌رساني نكرده و یا اصلاً خودشان خبر داشته‌اند؟ آیا در غرفه لرستان باید لواشک باشد یا ستره‌های رنگارنگ و گلونی‌های زیبا؟ آیا ساز و دهل ما از نقاره و کرنا چیزی کم دارد؟

به راستي چرا لرستان هنوز دچار بی‌کسی و بي‌براري است؟