به‌طور کلی هر چیزی که از پیشینیان به آیندگان برسد، میراث نامیده می‌شود و به مجموعه‌ای از دست آوردها و ارزش های مادی و معنوی بجا مانده از جوامع بشری فرهنگ گفته میشود؛ مانند هنر، فلسفه، اخلاق، علم، تکنیک و غیره.

به عبارت دیگر به کلیه آثار باقی مانده از گذشته گان که دارای ارزش فرهنگی باشد، میراث فرهنگی آن جامعه است.

آثار فرهنگی به دو دسته مادی و معنوی (غیرمادی) طبقه بندی می‌شوند. آثارمادی به نوبه خود به:

الف (منقول ب) غیرمنقول تقسیم می‌شوند.

کشور ایران به لحاظ آثار فرهنگی منقول و غیرمنقول در سطح جهان از کشورهای مطرح است، به‌طوری‌که در تمام موزه‌های معروف جهان، آثار بسیاری از فرهنگ و تمدن این سرزمین وجود دارد که خود مبین همین واقعیت است: بخش عظیمی از آثار منقول ایران‌زمین به‌خصوص لرستان توسط دلال‌ها و سودجویان به موزه‌ها در خارج کشور و کلکسیون‌های شخصی داخل و خارج منتقل گردیده است.

متأسفانه در گذشته عده‌ای از مسوولین خود از عوامل تاراج این آثار گران‌بها بوده، حتی آثاری که در کشور باقی‌مانده را به حال خود رها نموده‌اند و نسبت به جمع‌آوری و ساماندهی و حفظ آن‌ها اهتمام کافی نورزیده‌اند.

ازآنجایی‌که آثار فرهنگی متعلق به تمام انسان‌هایی است که در این جهان هستند، لذا باید با نگرشی باز و درخور این آثار ارزشمند ما هم بتوانیم وظایف میراث داری خود را به نحو شایسته انجام دهیم

همه‌ی ما در قبال این آثار فرهنگی مسئولیم و در مقابل غارتگران و غاصبان این آثار ارزشمند می‌باید ایستادگی و از آن‌ها حفاظت کنیم.

از طرفی میراث ناملموس فرهنگی، شامل ارزش‌های اجتماعی، سنت‌ها، آداب‌ و رسوم و روش‌های معیشتی که به شکل عملی و شفاهی بخشی از میراث معنوی ماست که سینه‌به‌سینه از نسل‌های گذشته به ما رسیده است.

چه میراث معنوی و چه میراث مادی، معرف جوهره فرهنگ و اندیشه‌ی حاکم بر جوامع ملی و تاریخی ما می‌باشند.

توجه به میراث فرهنگی از این حیث حائز اهمیت است؛ که در مقابل یکسان‌سازی فرهنگی در جهان امروز می‌تواند مقاومت نماید. با حمایت از فرهنگ‌های گوناگون و توجه به آن‌ها در مقابل جهانی‌شدن می‌توان ایستادگی و از هویت فرهنگی حفاظت کرد.

امروز جهانیان، شناخت میراث مادی و معنوی تمدن‌های کهن مثل ایران را در کانون توجه خود قرار داده‌اند، همین مسئله باعث شکل‌گیری صنعت گردشگری شده و این صنعت را به‌عنوان یکی از سودآورترین فعالیت‌های اقتصادی در جوامع مطرح کرده است.

استان لرستان دارای قدمت چهل هزار سال سابقه سکونت بشر است. کاوش‌های باستان‌شناسی این واقعیت را آشکار کرده است که درگذشته فرهنگ و تمدن‌هایی در این سرزمین وجود داشته که هریک از آن‌ها نمادی از خلاقیت و نبوغ مردم این سرزمین بوده است.

متأسفانه آموزش‌های لازم در زمینهٔ‌ی شناخت و حفظ میراث فرهنگی، در این دیار صورت نگرفته و مسئولیتی نسبت به حفظ این آثار و پاسداری لازم به عمل نیامده است، این در حالی است که نه‌تنها در جهت حفظ این آثار ارزشمند تلاش قابل‌ ملاحظه‌ای صورت نمی‌گیرد بلکه شاهد تخریب این پیشینه‌ی ارزشمند بشری نیز از جانب عده‌ای هستیم.

متأسفانه استان لرستان که به روایت آمار و اطلاعات منتشر شده از طرف مرکز آمار ایران و سایر سازمان‌های ذی‌ربط، یکی از استان‌های کمتر برخوردار در زمینه‌ی اشتغال و درآمد سرانه هست؛ لذا برای رفع مشکلات این استان اعم از فقر و بیکاری ایجاد بسترهای لازم برای جذب گردشگران در این استان بسیار حائز اهمیت و ضروری است، به‌ویژه حفظ و حراست از مجموعه‌ی گران‌بهای قلعه‌ی فلک‌الافلاک که طرح ایجاد زیرساخت‌های گردشگری در پیرامون آن توسط مجلس شورای اسلامی به تصویب رسیده و اعتبارات لازم تخصیص‌ یافته و از طرفی علاوه بر قوانین موجود، دستور اکید مقام معظم رهبری مبنی بر آزادسازی حریم قلعه حجت را بر همه سازمان‌ها و نهادهای دولت از جمله ارتش و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی تمام کرده تا در اسرع وقت این کانون مهم و بی‌نظیر گردشگری لرستان برای رونق‌بخشی به فعالیت گردشگری، بهبود اشتغال و رفاه مردم در اختیار سازمان ذی‌ربط قرار دهند و انتظار مردم را به پایان برسانند.

مردم لرستان از همه مسوولین تقاضا دارند، این امر مهم و حیاتی را با اولویت تام در دستور کار خود قرار دهند و بر اساس یک برنامه زمان‌بندی شده سرانجام و نتیجه آن را به آگاهی مردم برسانند. یقین داشته باشند با این کارشان در ایجاد ثروت این دیار محروم، اقدام خداپسندانه‌ای اتخاذ نموده‌اند.

 عیسی  علی‌پناه