بازسازی بعضی از اماکن تاریخی به روشی غیر اصولی صورت می‌گیرد، به‌گونه‌ای که به نظر می‌رسد بنا را یک‌بار کوبانده و دوباره از اول ساخته‌اند.
به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، بازسازی اماکن تاریخی در رشته دانشگاهی «احیاء و مرمت بناهای تاریخی» تعریف می‌شود که فارغ‌التحصیلان آن در واقع مهندسین معماری هستند؛ با تفاوت‌هایی در واحدهای درسی از جمله تاریخ‌شناسی.
مرمت بعضی بناهای تاریخی باید به‌گونه‌ای صورت پذیرد که ارزش باستانی آن بنا حفظ شود و در وضعیت ظاهری آن تغییر چشمگیری صورت نگیرد، اما متاسفانه بازسازی بعضی از این اماکن تاریخی به روشی غیراصولی صورت می‌گیرد، به شکلی که به نظر می‌رسد بنا را یک‌بار کوبانده و دوباره از اول ساخته‌اند.
نمونه‌اش بازسازی بعضی پل‌های تاریخی استان لرستان که با به کار بردن مصالح جدید در بخش عمده‌ای از بنا از ارزش تاریخی آن کاسته شده است.
بعضی از بناهای مرمت‌شده به روشی غیر استاندارد و توسط اداره‌های میراث فرهنگی استان‌ها بازسازی شده‌اند که به نظر می‌رسد ضعف در مرمت آثار یا به دلیل به کار نگرفتن نیروهای متخصص است و یا نیروهای دانشگاهی خوب آموزش ندیده‌اند.
از پل‌های تاریخی استان لرستان بگذریم، به ستون‌های چوبی عالی‌قاپو در اصفهان می‌رسیم که در اردیبهشت سال نودوسه خبر موریانه زدنشان رسانه‌ای شد. موضوعی که کارشناسان میراث فرهنگی اصفهان با بریدن بخشی از ستون آن را موردبررسی قرار دادند و از قضا موریانه‌ای هم ندیدند که این مساله مورد انتقاد شدید بسیاری از مرمت کاران آثار تاریخی قرار گرفت. بریدن بخشی از ستون و مرمتی که هیچ‌گاه مانند روز اول نشد!
بسیاری از آثار تاریخی با دلایل و علوم گذشتگان ما ساخته شده‌اند و برای مثال کاخ عالی‌قاپو در زمان خودش به نوعی ضد زلزله ساخته شده است و یا گنبد تاج‌الملک اصفهان که بزرگترین دستاورد معماری ایران است، از نظر زیبایی، سازه، هندسه و دقت بی‌نظیر است و یا وجود نه مناره شگفت‌انگیز در شهر اصفهان که از نظر بار وزن، زلزله، دما و باد در وضعیت مطلوبی قرار دارند و از مهندسی و معماری بسیار خوبی برخوردار هستند. این‌ها نمونه‌هایی از معماری‌هایی هستند که سالیان گذشته با منطق و معماری خاصی ساخته‌شده‌اند، اما متأسفانه بعضی از کارشناسان علم کافی از این منطق و معماری خاص گذشتگان ندارند و برای همین وقتی بنایی را بازسازی می‌کنند، علاوه بر اینکه از ارزش تاریخی آن می‌کاهند، دو قانون مرمت یعنی برگشت‌پذیری و حداقل مقاومت را هم رعایت نمی‌کنند.
به نظر می‌رسد بعضی کارشناسان رشته مرمت و احیای بافت‌های تاریخی تنها مهندسین معماری هستند که با تاریخ و گذشته هنری آن ارتباطی خوب و مناسبی برقرار نکرده‌اند و مسئولین بازسازی ابنیه و آثار تاریخی هم از نیروهای زبده استفاده نمی‌کنند.
