صنعت گردشگری را می‌توان یکی از صنایع پیشرو در قرن حاضر دانست، صنعتی که روز به روز بر رونق آن افزوده می‌شود. نکته حائز اهمیت این صنعت در مقایسه با سایر صنایع، کم بودن آسیب‌هایی از قبیل زیست محیطی، انسانی و... است.
کشور ایران با دارا بودن پتانسیل‌های بالا در زمینه‌هایی همچون پتانسیل طبیعی، تاریخی و... می‌تواند به یکی از قطب‌های مهم گردشگری تبدیل شود؛ اما متأسفانه به دلیل نبود زیر ساخت‌های لازم تاکنون این امر محقق نشده و سهم ما از این صنعت کمتر از نیم درصد است.
در این میان استان لرستان و در رأس آن شهر خرم‌آباد به عنوان مرکز استان ازجمله مناطق دارای پتانسیل بسیار بالا برای جذب گردشگران و تبدیل شدن به قطب‌های این صنعت نوپا می‌باشد. پتانسیل‌هایی همچون طبیعت بکر و زیبا، آثار تاریخی کم‌نظیر و بی‌شمار، تنوع فرهنگی و...اما علیرغم پتانسیل‌های موجود، میزان ورودی گردشگر به نسبت ناچیزی را نشان می‌دهد. هرچند میزان گردشگر طی سال‌های گذشته با افزایش آگاهی از سایر نقاط کشور، ایجاد تورهای داخلی و خارجی و از همه مهم‌تر افتتاح آزادراه پل زال که محور مواصلاتی مرکز به جنوب کشور شده است افزایش یافته، اما باز هم نسبت به پتانسیل‌های استان بسیار ناچیز است.
آیا لرستان در صورت داشتن زیرساخت‌ها نمی‌تواند به یکی از مراکز جذب توریست داخلی و خارجی تبدیل شود؟
کجا می‌توان مردمی به مهمان‌پذیری مردم لرستان یافت؟
با داشتن جاذبه‌های تاریخی همچون: قلعه فلک‌الافلاک، گرداب سنگی، مناره آجری، پل شاپوری و صدها اثر تاریخی دیگر، آیا رتبه لرستان در میزان بازدیدکننده منصفانه است؟
بنا بر اطلاعات فوق اگر زیر ساخت‌های صنعت گردشگری فراهم شوند به جرت می‌توان گفت این صنعت می‌تواند شاه‌کلید حل مشکلات بی‌شمار استان بخصوص حل معضل بیکاری باشد.
متاسفانه مسئولان استان در بیان به فکر توسعه این صنعت می‌باشند، به‌گونه‌ای که مخاطب با شنیدن سخنانشان، امیدوارانه منتظر تبدیل استان به یکی از قطب‌های گردشگری می‌باشد.
افسوس کاش به اندازه این مانورهای تبلیغاتی شاهد عمل‌گرایی آن‌ها باشیم.
انتظار نداریم مسئولین محترم ره صدساله را یک شبه طی کنند و در این اوضاع اقتصادی کار خارق‌العاده بکنند اما منتظریم آن‌ها در حد توان در مسیر حل مشکلات و بهبود اوضاع اقدام کنند.
مشکلات کوچک اما با تأثیرگذاری بالا بسیارند که می‌توانند نگاه‌ها را به شهرمان عوض کنند. مشکلاتی که تنها نیازمند هنر مدیریت هستند. با بازدید از محل اسکان مسافران در پارکها یا سایر نقاط به صورت مستقیم پاره‌ای از آن‌ها را می‌توان مشاهده نمود. البته بازدیدها زمانی مؤثرند که از حالت تشریفاتی و هیاتی خارج شده و بدون سروصدا و هیاهو و تنها برای یافتن مشکلات باشد.
نظارت بر سرویس‌های بهداشتی، نظرسنجی کمبود امکانات از نظر گردشگران، نحوه برخورد مجریان و متولیان حوزه شهری و گردشگری، رعایت بهداشت عمومی، رعایت احترام به میهمانان و... می‌تواند راهکارهای مناسبی برای متولیان امر باشد.
به‌راستی شهری که در داشتن سرویس‌های بهداشتی مناسب عاجز است چگونه می‌خواهد در صنعت توریسم حرفی برای گفتن داشته باشد.
آیا هزینه تعدادی از همایش‌ها و جلسات بی‌نتیجه را نمی‌توان به سر و سامان دادن به این مشکلات اختصاص داد؟
چه خوب بود که مسئولان ما به اندازه خوب حرف زدن و خوب مصاحبه کردن خوب هم عمل کنند به قول شیخ سخن سعدی:((سعدیا گرچه سخن‌دان و مصالح گویی به عمل کار آید به سخن‌دانی نیست.))
سامان دریکوندی
کلیک کنید
دیدگاه‌ها
حرف دل مردمو زدین احسنت عالی
آقا گردشگری حضور چند هزار نفری گردشگر در منطقه نیست گردشگری یعنی درامد پایدار با حضور گردشگران درآمدزا نه گردشگر چادر خواب در پارکها و...