امروز از آن روزهایی بود که خستگی معنایی نداشت چرا که پا به پای دانشجویانی بودیم که پر انرژی برای دور کردن زباله‌ها از طبیعت زیبا، حرکت می‌کردند.

به گزارش روابط عمومی محیط زیست لرستان، حدود ۲۰۰ دانشجوي رشته‌های مختلف در کنار تشکل‌های طرفدار محیط زیست برای پاک‌سازی دامان پر مهر سفیدکوه، آن‌هم در کنار گردشگران، گامی افتخار‌آفرین براي حاميان طبيعت لرستان بود.

سرزندگی و شادابی در آنها موج می‌زد. همه‌ي آن‌ها بدون توجه به غرور جوانی، در مقابل ديده‌ي ديگران، از روی زمین زباله برمی‌داشتند.

در میان آنان پیرومردی بود که در کنار این جوانان گام برمی‌داشت و با دیدن یک زباله، خم مي‌شد، آن‌ را بر می‌داشت و در كيسه زباله مي‌گذاشت.

از او پرسیدم: پدرجان اذیت نمی‌شوی؟

پاسخ داد: احساس می‌کنم که هر بار خم شدنم همچون يك ركوع و به اندازه یک رکعت نماز ثواب دارد و ادای دیني است در برابر نعمات خداوندی ...

حرفش واقعاً تکانم داد چون تا به حال با این نگاه را ندیده بودم. یاد جمله‌ای افتادم که آیدا کوچولو چند وقت پیش در وبلاگش منتشر كرده بود: هر زباله‌ای که به زمین می‌افتد، باید قامتی خم شود تا آن‌را بردارد.

درود بر شما و مرحبا به غيرت‌تان ...

نوشتن دیدگاه