عشایر ایران، اقوامی هستند كه در گذر از قرن‌ها زندگی دسته‌جمعی، به شیوه‌ای زیبا و باورنكردنی، ساختار فرهنگی و اجتماعی خود را حفظ کرده و در عصر فنّاوری، عنوان دیدنی‌ترین جاذبه را به خود اختصاص داده‌اند.
امروزه وضوح تغییر در نوع زندگی بشری را می‌بینیم؛ جابجایی سنت و مدرنیته، زندگی پرشتابی را پدید آورده و ما را از هم‌آغوشی با طبیعت، دور نگه داشته است.
اما در عصر ماشین و دود و ترافیك، در دوره ندیدن طلوع و غروب خورشید، در زمانی كه عقربه‌های ساعت از بیان آن عاجز شده‌اند، هنوز هم شاد زیستن و با طبیعت زندگی كردن، در گوشه‌هایی از این کره خاکی یافت می‌شود.
هستند مردمانی كه به طلوع خورشید سلام می‌گویند و با غروب آن، آرام و آسوده از موهبت خواب، بهره‌مند می‌شوند. هستند مکان‌هایی كه در آن‌ها، شش‌ها اجازه تنفس سالم دارند و گوش‌ها، به نغمه‌ای غیر از صدای ناهنجار ماشین‌ها و بوق‌های ممتد، گوش می‌دهند.
گردشگری روستایی و عشایری:
در مباحث گردشگری، جذابیت‌های منحصربه‌فردی درصحنه‌های رقابت‌های بین‌المللی وجود دارد كه برگ برنده كشورهای رقیب محسوب می‌شود، منظری كه از دریچه آن می‌توان به بخشی از اهداف اقتصادی، فرهنگی و یا حتی سیاسی به‌آسانی دست یافت.
در این راستا، گردشگری روستایی و عشایری، كلید طلایی كشورهایی به حساب می‌آید كه در بازار مدرنیته و عصر كامپیوتر، به جای زندگی مجازی، زندگی طبیعی را در معرض دید همگان قرار می‌دهند.
توریسم روستایی ـ عشایری در ایران مبحث تازه‌ای است که همچون هر پدیده جدید دیگری با حواشی بسیار همراه بوده و گفتگوهای پردامنه‌ای را در سال‌های اخیر سبب گشته است.
توجه اساسی به این امر، در واقع ادامه تکمیل سیاست‌های دولت در طرح ساماندهی عشایر و رسیدگی به وضع معیشتی روستاییان است كه از مباحث اصلی برنامه توسعه به شمار می‌آید.
البته رسیدگی به مسائل عشایر به‌طور اخص بر عهده سازمان امور عشایر نهاده شده و این سازمان با در دست گرفتن كارهای خدماتی و عمرانی، وظیفه زنده نگه‌داشتن فرهنگ غنی عشایر را به سازمان میراث فرهنگی و گردشگری سپرده است.
محور فعالیت‌های سازمان میراث فرهنگی نیز در این بخش، توسعه توریسم روستایی و عشایری است، به طوری که كارشناسان این سازمان، امیدوار هستند تا با واسطه آن، بتوانند افزون بر معرفی جاذبه‌ها، ارزش والا و تاریخ فرهنگی ایران را به جهانیان نشان دهند و حال و هوای تازه‌ای نیز به زندگی صادقانه و تحسین‌برانگیز این دسته از هم‌وطنان ایرانی‌مان عطا كنند.
کوچ، میراثی معنوی:
عشایر ایران، اقوامی هستند كه در گذر از قرن‌ها زندگی دسته‌جمعی، به شیوه‌ای زیبا و باورنكردنی، ساختار فرهنگی و اجتماعی خود را حفظ كرده و در عصر فنّاوری، عنوان دیدنی‌ترین جاذبه را به خود اختصاص داده‌اند. كوچ عشایر، به‌طور قطع یكی از زیباترین جاذبه‌های گردشگری ایران محسوب می‌شود، جاذبه‌ای خاص كه با برنامه‌ریزی اصولی، می‌تواند سهم عمده‌ای از درآمد گردشگری را به خود اختصاص دهد.
توجه کنیم که...
آنچه برای استفاده از ظرفیت‌های بالقوه و پتانسیل‌های موجود در روستاها و مناطق عشایری از در جهان از اهمیت بالایی برخوردار است، به‌طورقطع برنامه‌هایی منطبق با دانش مردم‌شناسی، جامعه‌شناسی ایلات و عشایر، امور رفاهی اجتماعی و مدیریت جهانگردی است، چرا كه هر كدام از این علوم از زاویه‌ای به مبحث گردشگری روستایی و عشایری توجه دارند.
دانش مردم‌شناسی به بررسی آداب‌ورسوم، اعتقادات و باورها و در مجموع فرهنگ مردم توجه دارد، جامعه‌شناسی به بررسی انواع مختلف ایلات و عشایر و نظام تعاملی میان آن‌ها می‌پردازد و رشته برنامه‌ریزی و رفاه اجتماعی نیز با جهت‌گیری برنامه‌ریزی به ایجاد سیستم رفاهی برای خانواده‌های عشایری و روستایی، اقدام می‌نماید و در گام آخر، دانش مدیریت جهانگردی با ایجاد یك نظام تعادلی میان برآیند نتایج استخراجی همه این علوم، به یك نتیجه‌گیری کلی و یك برنامه‌ریزی جامع برای جلب و جذب گردشگر خواهد رسید.
تنها باید به خاطر داشته باشیم كه ما باید، با احترام به ارزش‌های قومی و منطقه‌ای اقوام مختلف، زیرساخت‌های لازم برای جذب و جلب گردشگر را فراهم‌سازیم و با تبلیغات متنوع در عرصه‌های ملی و بین‌المللی، این عامل بالقوه را به ایرانیان و جهانیان معرفی نماییم، چرا كه در روستاها و مناطق عشایری، سنت‌ها، آئین‌ها و همچنین آداب و رسوم، درخشان‌تر از مناطق دیگر است و در اینجاست كه ابعاد عظمت فرهنگی ایران، جلوه‌گر می‌شود.
کلیک کنید
دیدگاه‌ها
حالا توریست مگر چقدر درآمد نصیب ما می کند که خارجی را وارد سیاه چادرها کنیم