دوم تیرماه 1306 به منظور استفاده از كلاه جدیدی به‌ نام كلاه پهلوی در کشور، قانوني توسط مجلس شورای ملی تصویب شد كه بر سر نهادن اين كلاه را اجباری نمود.

همچنین 6 دي‌ماه 1307 اساسنامه‌ي لباس رسمی مأموران کشوری و قانون متحدالشکل نمودن لباس‌هاي اتباع ایران به تصویب مجلس شوراي ملي رسید که اجرای مفاد آن از سال 1308 در لرستان آغاز شد، اما تا حدود سال 1310 به درستی رعایت نشد. اجراي این قوانین در لرستان به نوعي پوشش مردم و برخي سنت‌هاي کهن لرستاني‌ها را محو نمود.

كلاه پهلوي، چنان كه در تصاير زیر نمايان است از قسمت جلو داراي برجستگي بوده و سال 1314 جاي خود را به كلاه تمام لبه‌دار موسوم به شاپو داد. كارگزاران دولت رضاخان، تغيير پوشش ايرانيان را مقدمه‌اي بر تغيير پندار و كردار جامعه مي‌دانستند و وحدت لباس را گامي به سوي وحدت زبان و وحدت ملي جامعه ايراني برشمردند.

تعدادي از تجار و معاريف خرم‌آباد در نوروز سال ۱۳۱۱ خورشيدي با کلاه پهلوي

نشسته از راست: رضا نيک‌خواه(معروف به فاطم)، حاج‌جبار توکلي(از تيره‌ي صَفَر- ده‌محسني)، شيرمحمد رشيدي(طایفه رشنو)، حاج‌ سيدعباس رحيمي(سادات)، سيد ابوطالب يحيوي(سادات، اصالتاً بروجردي)، حاج محمدعلي رسولي(گرگ‌گير)، حاج علي‌اکبر رشيدي(اصالتاْ دزفولی)، حاج خيرالله بزاز(سلاحورزي)

رديف وسط از راست: حسن عسکری(سگوند چهارمیر)، حاج ‌احمد آزاديان(جايدري)، حاج روح‌الله قاضي‌زاده، حسين گُل‌مرادي، حاج ‌شکرالله صديق(اصالتاْ دزفولي)، حاج‌محمدعلي سلاح‌ورزي

ايستاده از راست: حاج ‌رفيع ستاري(تيره فراش)، کمال رجبي(سلاح‌ورزي)، محمدحسين فرهادي، نورالله عباسي(باباعباسي)، فضل‌الله فيضيان(نوكرمرا- طولابي)، حاج‌تقي حيدري(اصالتاً اصفهانی)

(توضيح اين كه درون پرانتز نام طايفه يا تيره‌ي افراد ذكر شده است)

رضا جايدري