ناشر: طهورا

نوبت چاپ: اول- اردي‌بهشت 1395

مركز پخش: انتشارات شاپورخواست 09163984011

قطع: رقعي

شمارگان:  1000 نسخه

تعداد صفحه: 128

شابك: 8-02-7733-600-978

شماره كتاب‌شناسي ملي: 3791036

قيمت: 10 هزار تومان

سید حسین شجره، نویسنده، شاعر، مترجم و رونامه‌نگار(۱۲۷۱_۱۳۶۱ش) در سامان از توابع استان چهار محال و بختیاری به دنیا آمده است.

پس از خواندن دروس  مقدماتی، در اصفهان و سپس در تهران ادامه تحصیل می‌دهد. از جوانی به نویسندگی و روزنامه‌نگاری روی می‌آورد و در روزنامه‌های ایران و کیهان و مجله‌هایی چون یغما، دانش، تعلیم و تربیت، مهر و  وحید مقالات و نوشته‌هایش منتشر می‌شده است‌. لیسانس حقوق می‌گیرد و به استخدام دادگستری در می‌آید.

در دوره خدمت خود سفرهای مختلفی به استان‌های لرستان، یزد و ایلات قشقایی می‌کند و آن‌گونه که بر می‌آید‌، سفر‌های او در پی انجام مأموریتی اداری  بوده که در حین سفر ، خاطرات خود را جداگانه نوشته است.

در سال‌های ۱۳۱۶-۱۳۱۸ شمسي به مناطقی از لرستان شامل: خرم‌آباد، دلفان، طرهان، سلسله، پلدختر، چگنی، بالاگریوه، زاغه، چغلوندی و نیز مناطق الیگودرز، ازنا، بروجرد، نهاوند و ملایر سفر می‌کند.

آن‌چه اینک تحت عنوان «سفرنامه حسین شجره به لرستان» منتشر شده است، گزارش بخشی از این سفرهاست که پس از تصحیح و پی‌نوشته‌ای لازم‌، از سوی انتشارات طهورا با همکاری نشر شاپور‌خواست به زیور طبع آراسته شده است.

سفرنامه شجره پس از «سرسخن» که مشتمل بر معرفی شجره و چگونگی تصحیح و تدوین و  توضیحاتی ضروری است، با مقدمه‌ای از  حسین شجره  آغاز می‌شود، مقدمه‌ای که با نگاهی به پیشینه قوم لر در اسناد تاریخی و ضرورت‌های توسعه و توجه به لرستان آغاز می‌شود و در ادامه شرح نسبتاً مبسوطی راجع به خرم‌آباد، اعم از ابنیه و اماکن و وضعیت زندگی مردم و شهر خرم‌آباد در سال ۱۳۱۸ رابیان می‌کند که با تصاویری که بدان افزوده شده‌، ملموس و خواندنی شده است.

از گردنه نوژیان و مناطق بکر بخش پاپی و جنگل‌های انبوه آن‌جا می‌گذرد و وارد حوزه چگنی می‌شود و از دقایق و ظرایفی که می‌بیند سخن می‌گوید.

از پل کاکارضا به سلسله و دلفان می‌رود و چشمه‌سارها و سراب‌های زیبای این مناطق را توصیف می‌کند‌، با مردمان آن به گفتگو می‌نشیند و مشاهدات و شنیده‌هایش را ثبت می‌نماید. از ایلات و طوایف دلفان می‌گوید، اقتصاد و معیشت مردم را  توصیف و تعریف و نقد می‌کند.

در سفری دیگر‌، راه بالاگریوه پیش می‌گیرد و خواننده را از ملاوی و تونل معمولان با خود به سرچشمه‌های آبشار افرینه می‌برد و سیراب می‌کند و  به سرزمین پلدختر می‌رساند.

در مسیر چغلوندی و زاغه، دهستان‌های این مناطق را معرفی می‌کند و از سال‌های ناامنی و محرومیت سخن می‌گوید و هر ازگاهی سخن خود را با داستان و شعر یا افسانه‌ای از سرزمین‌های دور می‌آمیزد.

به راه طرهان قدم می‌گذارد و عرض و طول منطقه را به دقت تشریح می‌کند‌. از کشاورزی و دامداری منطقه و مقایسه آن با سایر مناطق لرستان می‌نویسد، عمارت‌ها و حاکمان و دسته‌‌بندی‌ها را معرفی می‌نماید و از عجایبی که دیده‌ است سخن می‌گوید و توصیه‌هایی برای توسعه منطقه ثبت می‌کند.

شجره در بخش پایانی سفر  خود از ضرورت بهبود امنیت، منافع فراوان درخت بلوط، رودخانه‌ها و پل‌ها و ضرورت حفظ و ترمیم آن‌ها‌، روحیه لرهای لرستان و  در نهایت با ذکر شعری زیبا از میر‌نوروز شاعر لرستانی سفرنامه خود را پایان می‌دهد.

به رغم همه این زیبایی‌ها‌، شجره در سفرنامه خود نتوانسته شیفتگی و تعلقات عمیق خود به اقدامات حکومت وقت را کتمان کند، تا جایی که  گاه دچار اغراق و تعارض و حتی نادیده گرفتن پیشینه فرهنگی لرستان نیز می‌شود، اما با این حال چیزی از ارزش‌های فرهنگی، تاریخی، جغرافیایی ادبی و مردم‌شناسی اثر او  کاسته نمی‌شود.

انتشار این سفر نامه پس از  تصحیح و اصلاح‌، همراه با تعلیقات و توضیحات لازم و تصاویر مرتبط  صورت گرفته است.

بر روی جلد عکسی از دورنماي قلعه فلک‌الافلاک  مربوط به سال ۱۳۰۷ش و بر پشت جلد تصویری از طبیعت زیبای شقایق  و درخت بلوط ، ظاهر  کتاب را بومی و منطبق با محتوا کرده است.