در این روزهای پر استرس، در این روزهای پر از دل‌شوره و تشویش، پر از بی‌قراری و پر از کلافگی، عده‌ای از جوانان شهر خرم‌آباد، با به خطر انداختن جان خود، هر کدام در حد توان و وسع خویش، برای کاستن آلام همشهری‌هایشان کمر همت بسته‌اند.
گروهی اماکن عمومی را ضدعفونی می‌کنند، عده‌ای برای افراد بی‌بضاعت کمک مالی و مایحتاج اولیه‌ی زندگی جمع‌آوری می‌کنند، برخی ملزومات بهداشتی توزیع می‌کنند. این آدم‌ها با دل‌های مملو از بخشندگی، ایثار و نوع‌دوستی در بزرگ‌ترین بحران جهانی، همچون قهرمانان حوزه‌ی درمان، فریادرس و کمک‌حال افراد بی‌بضاعتی شده‌اند که برای سیر کردن شکم خانواده‌ی خود، مجبور هستند در میادین مختلف شهر چشم‌انتظار انجام کاری به‌صورت روزمزد بنشینند.
در مقابل این انسان‌های ارزشمند و نوع‌دوست، عده‌ای همیشه غُر زن که خود را علامه‌ی دهر می‌دانند، بی‌رحمانه دشنه در دست، با خشم، کینه و حسد فعالیت‌های بشردوستانه‌ی همشهری‌های خود را با الفاظ بی‌پایه و اساسی چون ریا و ریاکاری، زیر سؤال می‌برند.
به‌زعم نگارنده در فعالیت‌های خیرخواهانه اگر چهره‌ی افراد کمتر جلوی عدسی دوربین قرار بگیرد، به مخاطب احساس بهتری منتقل می‌کند، ولی حتی اگر کسی تمایل به بیشتر دیده شدن نیز داشته باشد، آسمان به زمین نرسیده است، عرش به لرزه درنیامده است. آن کسی که تمایل به بیشتر دیده شدن دارد، در پی این تصویر، مگر چه سود مالی، شغلی و ... برایش به دنبال خواهد داشت که برخی‌ها این‌چنین برآشفته شده و تمام ابعاد شخصیتی و اقدامات مثبت یک فرد را با شدیدترین انتقادها زیر سؤال می‌برند؟
شخصاً اعتقاد دارم برخی منتقدین تنها بر اساس بخل و حسادت، چشم دیدن این کارهای بزرگ را از جانب دیگران ندارند، چون مردم به نیکی از خیرین یاد می‌کنند، چون مردم قربان صدقه‌ی افرادی می‌روند که با ایثار در این وانفسا که برادر به برادر رحم نمی‌کند، لقمه‌های دهان خود را با دیگران تقسیم می‌کنند. آری تمام نقدهای بی‌رحمانه از تنگ‌نظری و حسادت سرچشمه می‌گیرد والاغیر!
اما در تعریف ریاکاری بر این باورم کسی ریاکار است که برای رسیدن به پست و مقام و ثروت بادآورده و تاراج بیت‌المال، دکمه‌های پیراهن را تا زیر گلو می‌بندد، با داغ کردن و گذاشتن سکه فلزی بر روی پیشانی به‌ظاهر خود را منزه نشان می‌دهد، ریاکار کسی است که برخلاف باورها و اصول اخلاقی‌اش برای فریب قانون، پوپولیست وار سربه‌مهر می‌شود.
اگر توان معنوی و مالی کمک به دیگران در وجود برخی‌ها نیست، حداقل افرادی را که دلی پای‌کار آماده‌اند و دغدغه‌ی انسانیت دارند را ناامید و دل‌زده نکنند.
اگر توان معنوی و مالی کمک به دیگران در وجود برخی‌ها نیست، حداقل افرادی را که دلی پای‌کار آماده‌اند و دغدغه‌ی انسانیت دارند را ناامید و دل‌زده نکنند.
رضا طولابی/ یافته