اگر سریالهای تلویزیونی را طي چند سال اخیر دنبال کرده باشید حتماً سریال "مثلهای خودمانی" را که تولید صدا و سیمای لرستان است و هنرمندان استانمان در آن نقشآفرینی كردهاند را از شبکه 3 سیما ملاحظه كردهايد.
یکی از نقشهایی که در این سریال به خاطر بازی زیبا بسیار به چشم میآمد، نقش "داروغه" بود که "حجتالله خادمفر" آن را اجرا ميكرد.
خادمفر یکی از هنرمندان قدیمی و مسوول تئاتر شهرستان دورود است. وي همچنین مسوولیت یکی از هیأتهای ورزشی در رشته رزمی را نیز بر عهده دارد که به تازگی در فستیوال بینالمللی کیش توانسته به چند دست يابد. لذا با این ورزشکار هنرمند "دورودي" بیشتر آشنا میشویم:
آقاي خادمفر، ضمن سپاس از شما به خاطر پذيرفتن دعوت ما براي انجام گفتوگو در اغاز بفرماييد كه زیر نظر چه کسانی تئاتر را شروع کردید؟
با سلام. اولین مربی من در زمینهي تئاتر "عباس لوایی" بودند و سپس زنده یاد استاد "منصور کبیر" و در ادامه استاد "عبدالرضا فریدزاده" و بعد از آن هم خودم با توجه به آموختهها سعی در زنده نگه داشتن هنر نمایش در شهر دورود و استان لرستان داشتهام.
در پشت صحنه هم به فعالیت میپردازید؟
بله عمده کار من کارگردانی است چرا که کمک به نوعی تولد و حلول شخصیت در بازیگر میکند.
اگر از شما بخواهند بهترین نمایشی را که در آن ایفای نقش کردهاید را انتخاب کنید، از کدام نمایش نام میبرید؟
از نظر خودم همه نمایشهایم خوب است چون با آنها زندگی کردهام و همه برایم خاطرهانگیزند، لذا انتخاب يكي بين آنها دشوار است.
آقاي خادمفر بهترین خاطره يك هنرمند از ایفای نقش روي صحنه چيست؟
از نظر من بهترین خاطره صحنه نمایش زمانی است که یک لحظه سکوت میکنی و به ضربان قلبت گوش میدهی و شروع به بازی
میکنی.
و بدترین خاطره؟
بدترین خاطره تئاتر زمانی است که بزرگانی مثل حاج "منصور کبیر" و مرحوم "محسن خوانساری" را که عمری با آنها نفس کشیدهای را از
دست میدهی...
در میان همبازیهایتان به کدام یک بیشتر علاقه دارید؟
همه ی اهالی تئاتر خوبند و اگر اختلاف نظری هست به خاطر نسبتهای آگاهی و مطالعه در این زمینه است. تئاتر، هنر دوستیابی است.
خوب به سراغ تئاتر دورود برويم. وضعیت تئاتر شهرستان دورود را در حال حاضر چگونه میبینید؟
وضعیت هنر نمایش در دورود از نظر فعالیت بچههای تئاتری در سطح دورود و حتی استان با توجه به داشتهها خوب است و جایگاه مناسبی دارد، ولی متاسفانه از نظر امکانات و مکانهای اجرائی مظلوم هستيم.
مثلاً چه کمبود و کاستیهایی در اجرای برنامههایتان دارید؟
ما در شهرمان حتی یک سالن نمایش نداریم و اجراهایمان بعد از ماهها تمرین فقط به جشنواره ختم میشود. اگر بخواهیم یک سالن مثل کانون امام علی(ع) یا سالن سینما را براي تمرين و حتي اجرا بگیریم باید کرایه گزافی را پرداخت کنیم.
فكر ميكنيد استقبال عموم از اجراهای شما چگونه بوده است؟
مردم فهیم دورود همیشه پشتیبان هنر بودهاند و نمایش را دوست دارند چون اهل ذوقند، چون موسیقی را میفهمند، چون لطافت گهر را در چشمهایشان دارند و صلابت اشترانکوه را در ارادههایشان.
به جز فعالیت در رشته هنر آیا به ورزش هم میپردازید؟
بله من در رشتههای ورزشی هم فعالیت دارم. نماینده کیوشوجیتسو در غرب کشور و استان لرستان هستم. این ورزش نوعی دفاع شخصی است و از ضربات مشت مستقیم و قفل مفاصل استفاده میکند. در رشته کنجوتسو یا همان هنر شمشیرزنی سامورایی هم نمایندگی استان را دارم. هنر شمشیرزنی راه و رسم زندگی را به آدم میآموزد. چیکونگ هم نوعی ورزش تنفسی است که هنر سلامت زیستن را براساس تمرکز و تنفس به آدمی آموزش میدهد و چندین مقام کشوری و تقدیرنامههای مختلف در رشتههای ذکر شده دارم.
ورزش و هنر چه تاثیری در زندگی شما دارد؟
ورزش و هنر هر دو لازمه یک زندگی پرانرژی و سالم هستند و در راستای هم قرار دارند.
و سخن پاياني؟
مسوولان و مدیران شهرمان توجه داشته باشند هنر نمایش بدون حمایت و دلسوزی ناتوان و تنهاست. این هنر را قدر بنهند چرا كه هنرهای نمایشی نوعی تعهد و ابلاغ و رسم عاشقی است و تکنیکهای همدلی را هدیه میدهد.
گفتوگو از: ظفر پاپي / دورود