یافته، اولین پایگاه خبری دارای مجوز در لرستان

بعد از خدمت به جامعه با هر عنوانی، سِمَتی و گذر از سه دهه به بازنشستگی نائل می‌آیند؛ ولی خیلی زود به فراموشی سپرده می‌شوند.
باید به جایگاه و تجربه این عزیزان بیش از گذشته توجه شود. محفلی برای آن‌ها در نظر بگیرند و دورهمی سازمان‌دهی شده با برنامه‌ریزی دقیق درخور شأن آن‌ها برگزار کنند. جای بسی افتخار است که با بازنشسته‌ای با پیشینه درخشان هم‌صحبت شدم.
بختیار کاظمی ده پیری در تاریخ 1315 ه.ش در کوچه دو براداران (دو بِراراَ) شهر خرم‌آباد متولد شد. به دلیل جریان آب گل زرد (آب گرداب سنگی) و ایجاد چاله‌ای در این محله به طول 250 تا 300 متر و عرض 100 تا 150 متر به عمق 15 متر باعث شد تا در کنار کشتی و فوتبال، شناگر ماهری شود. اوقات فراغت دوران نوجوانی در بیشه دو بید (صنعتگر) پل دارایی زاده تا پشت معدن سنگ (پل انقلاب) از شاخه‌های درختان انبوه نیزه درست می‌کرد و اهداف را در فاصله بیست‌متری مورد اصابت قرار می‌داد. در آن زمان یکی از نیروهای ارتشی که در خرم‌آباد خدمت می‌کرد شاهد پرتاب‌های ایشان بود که به او گفت: پسر تو در پرتاب نیزه استعداد زیاد و آینده درخشانی داری و او را با ورزش دوومیدانی آشنا کرد و این انگیزه‌ای شد برای آقای کاظمی که به ورزش حرفه‌ای فکر کند.

سال 1334 ه.ش وارد آموزشگاه درجه‌داری ژاندارمری در تهران شد و در این حین برای اولین بار در مسابقات دو 400 متر (ورزشگاه امجدیه) نیروهای مسلح شرکت می‌کند که نتیجه‌ای کسب نمی‌شود؛ و همان زمان شاهد پرتاب نیزه در این مسابقات بود که با کسب رخصت از مسوولین و بااینکه اولین بار بود نیزه را لمس می‌کرد با پرتاب اول توانست بهترین رکورد مسابقات را به‌جا بگذارد. اواخر دوره آموزشی در مسابقات کشوری شرکت کرد، بعد از آقای ستاری (قهرمان آسیا) دوم شد. وی را برای ادامه خدمت به کهگیلویه و بویراحمد منتقل می‌شود و طی چهار سال متوالی که از طریق رادیو متوجه برگزاری مسابقات می‌شد با کمبود امکانات، نداشتن مربی و هزینه شخصی در مسابقات حضور می‌یافت که هر بار بعد از ستاری، نایب‌قهرمان می‌شد؛ و بعد این سال‌ها به دلیل مصدومیت شانه و شرایط شغلی پرتاب نیزه رو کنار می‌گذارد؛ و با یک وقفه چندساله این بار به پرش با نیزه روی می‌آورد و سال 1357 ه.ش در مسابقات نیروهای مسلح که همه عنوان دار کشوری بودند شرکت می‌کند که بعد از آقای شوقیان، دوم می‌شود؛ و در سن 42 سالگی ورزش حرفه‌ای را کنار گذاشت. ایشان اولین کسی بود که سال 1338 ه.ش نیزه را به خرم‌آباد آورد و باعث شد که جوانان بی‌شماری به این رشته ورزشی علاقه‌مند شوند؛ که حاصل آن قهرمانانی چون دکتر عیدی علیجانی، دکتر نظام‌الدین نظری، سید محسن شاهرخی، سید مصطفی کریمی و مصطفی بهرامی به جامعه ورزشی کشور است.
سال 1390-1389 به دلیل مزایای ناچیز و به‌صرفه نبودن ایاب و ذهاب و تفاوت قائل شدن بین مربی داخلی و خارجی مربیگری را کنار گذاشت و تا وقتی این تبعیض وجود داشته باشد مربیان دچار دلسردی می‌شوند و اگر نصف هزینه‌هایی که به مربی خارجی می‌دهند به مربیان داخلی بدهند، نتیجه بهتری می‌گیرند.
از سال 1390 ارتباط با هیئت دو و میدانی خیلی کمرنگ شد و در حال حاضر به کوهنوردی مشغول هست و به تمام قله‌های ایران(به‌جز سبلان) صعود کرده و موفق شده است در سن 68 سالگی و به مدت سه ساعت به قله دماوند صعود کند.
27 سال از 30 سال خدمت خود را رئیس پاسگاه در استان‌های کهگیلویه و بویراحمد، فارس و لرستان بود؛ و در سال 1363 به افتخار بازنشستگی نائل گردید.
پانزدهم اسفندماه 1344 ه.ش وقتی رئیس پاسگاه ملاوی بود. اتفاقی افتد که باعث افتخار همکاران و همتباران شد. بعد از سه شبانه‌روز بارندگی شدید منطقه شتر خواب (شتر خُفت) را آب می‌گیرد و جاده را می‌بندد. آقای کاظمی به‌عنوان مسئول باید جلوی رفت‌وآمد وسایل نقلیه می‌گرفت که ماشین رام بِرِل (دو در بزرگ) با سرعت به دو درخت گَز برخورد می‌کند که درب‌های سمت راست بازشده و دو نفر در آب پَرت می‌شوند که آقای کاظمی بدون وقفه در نزدیکی آن‌ها حضور پیدا می‌کند؛ که یک نفر از آن‌ها را که هنوز کامل غرق نشده بود نجات داد و با اشاره همکاران متوجه نفر دوم می‌شود و به دلیل امواج ایجاد شده به سطح آب می‌آید با طی کردن بیست متر دست او را می‌گیرد و با دست دیگر، موافق جهت آب در حدود دویست متر شنا می‌کند که با نزدیکی به سطح پایین آب موفق به نجات او می‌شود. وقتی از آب خارج شدند متوجه می‌شود که فرد اول دادستان عالی کل کشور (آقای سید احمد امامی) و نفر دوم دختر وی که دانشجوی در حال تحصیل در آمریکا بوده که برای تعطیلات به همراه خانواده به آبادان سفر می‌کردند؛ و ازخودگذشتگی آقای کاظمی باعث شد که پیشنهاد‌های مالی به ایشان داده شود که قبول نمی‌کند و عنوان می‌دارد که برای رضای خدا این کار را کرده است. چند وقت بعدازاین ماجرا، دادستان عالی کشور دیداری با فرمانده ژاندارمری (ارتشبد اویسی) داشت که ماوقع رو شرح می‌دهد و از طرف فرمانده بخشنامه اساسی به عنوان پاداش برای آقای کاظمی ارسال می‌شود که شامل هفت‌صد تومان بوده است؛ که آن را دریافت می‌کند.
در پایان از آقای کاظمی تشکر می‌کنم و برای فرزندان ایشان که از قهرمانان کشور هستند آرزوی موفقیت روزافزون دارم
رَبِّ هَبْ لي‏ حُکْماً وَ أَلْحِقْني‏ بِالصَّالِحينَ
 

گزارش: علی محمدی/ پایگاه خبری یافته

دیدگاه‌ها  

#1 اکبر ظهرابی 1395-10-22 14:45
خدا حفظش کند من همیشه این اقا رو با کوله پشتی تو مدبه کوه می بینم.خیلی جالب میاد بالا.
نقل قول کردن
#2 شادی 1395-12-29 12:31
بسیار تحسین برانگیز و باعث افتخار لر و لرستان.ایران و ایرانی.......کس انی که زندگیشان را وفق ورزش و موفقیت و افتخار آفرینی برای وطنشان کرده اند تا ابد زنده و پایدارند.....زن ده باشند.
نقل قول کردن
#3 قدرت لطفی 1396-01-19 20:02
ما باید به این بزرگان که میراث استان ما هستند با دیده احترام بنگریم و تا زنده هستند قدرشان را بدانیم.
نقل قول کردن
#4 علی مرتضوی 1396-01-19 20:25
این افراد باعت افتخار کشورمان هستنند باد از تجربیات انها استفاده شود به مناسبتهای از انها تجلیل به عمل اید تا برای جوانان درس عبرت باشد
نقل قول کردن
#5 علی مرتضوی 1396-01-19 20:28
خیلی باعث افتخار ماست که چنین افرادی در استانمان زندگی می کنن
نقل قول کردن
#6 مصطفی 1396-01-19 20:37
با سلام خداوند حفظشون کنه آقای کاظمی ۳۰ سالل هم محله ما هستند غیر از خوبی و مردانگی هیچی از ایشون ندیده ایم
نقل قول کردن
#7 احمد پور 1400-12-14 20:40
چقدر این خانواده انسانیت و فدا کاری دارن اینا تو علوی زبانزد همه هستن و جز خوبی چیزی چیزی دیگه در و جو دشان نیست
نقل قول کردن
#8 خرم آبادی 1402-02-17 22:02
زنده وپاینده باشی ژاندارم ده پیری،،،صداقت ،جوانمردی،مروت، مشخصه لرهاست
نقل قول کردن

نوشتن دیدگاه

تذكر: نظرات حاوي توهين يا افترا به ديگران، مطابق قوانين مطبوعات منتشر نمي‌شوند

تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید

بازگشت به بالا