به گزارش یافته، مراسم عزاداری شب تاسوعا یک‌شنبه‌شب با حضور نمایندگان ادوار گذشته و فعلی لرستان در مجلس و شوراها، مقامات و مسوولان لشگری و کشوری، مقامات نظامی و انتظامی، هنرمندان، ورزشکاران ملی کشور و جمع کثیری از محبان اهل‌ بیت مقیم تهران در محل "‌هيأت عشاق‌العباس (ع)‌" لرستاني‌هاي مقيم مركز واقع در تهران بلوار فردوس برگزار شد.

مراسم ساعت 20 با مداحی و قرائت زیارت عاشورا توسط "مهدی خوش‌اخلاق"  آغاز شد.

 حجت‌الاسلام "عبدالله فاطمی‌خرم‌آبادی" سخنران مراسم شب گذشته بودند‌.

 "داریوش فولادی" و "عزیزی" نوحه‌خوانان لرستانی بودند که به  زبان لری نوحه‌خوانی کرد.

مراسم شب تاسوعا یک میهمان ویژه هم داشت: " غلامعلی(قاسم) کویتی‌پور" خواننده «ممد نبودی ببینی» و «عمه بابایم کجاست؟» در جمع گرم و صمیمی عزاداران لرستاني حاضر شد و به مداحی پرداخت که مداحی او با استقبال خوب مردم همراه بود.

مراسم شب تاسوعا، استقبال عزاداران به حدي بی‌سابقه بود كه بسیاری از آن‌ها موفق به ورود به خیمه لرستانی‌ها نشدند و در داخل کوچه‌ و خیابان‌های اطراف به عزاداری پرداختند.

مناسک عزاداری ایام محرم امسال توسط لرهای مقيم مركز تا سیزدهم محرم از ساعت 20 تا 23 در تهران، بزرگ‌راه شهید ستاری، بلوار فردوس غربی، خیابان ورزی شمالی، کوچه چهارم شرقی برگزار می‌گردد‌.

همچنين بعد از اذان صبح در روز عاشورا نيز مراسم سنتي گِل‌مالي (خره افتادن) لرستاني‌ها در همين مكان برگزار خواهد شد.

 

غلامعلی کویتی‌پور شب گذشته میهمان لرستانی ها یود. وي اهل خرمشهر است. طي سال‌های جنگ، هیچ‌وقت جبهه را ترک نکرده است.
حالا حدود 57 سال دارد و گرد سفیدی روی موهایش نشسته است.
در حاشیه مراسم شب گذشته، خبرنگار یافته با ایشان مصاحبه‌اي كوتاه انجام داد که در پی می‌آید:

 

بله! من سابقه زندگی در شهرهای الشتر،‌ نورآباد و خرم‌آباد را دارم و حتی مدرك سیکل را در خرم‌آباد گرفتم و افتخار مداحی در کنار مردم اکثر شهرهای لرستان به‌ خصوص خرم‌آباد، الیگودرز، دورود را داشته‌ام و در مسجد جامع بروجرد نیز چند بار حضور يافته‌ام.

 

اکثرا مداحان لرستاني را می‌شناسم. به خصوص مداح اهل بیت آقای یادگاری(حاج غفور يادگاري) را، که هر جا هست آرزوی سلامت برای ایشان را دارم.

رزمندگان لرستانی نقش تعیین کننده‌ای در جنگ داشتند و من با خیلی از رزمندگان‌، دلاوران و شهدای لرستانی آشنا بودم‌. هیچ‌وقت شهید والامقام لرستانی شهید سید رضا موسوی را با آن کلاه بافتنی معروفش فراموش نمی‌کنم‌.

 

خوشحالم که در جمع لرستانی‌ها حاضر شدم و واقعاً به این اصل بیش‌تر اعتقاد پیدا کردم که عشق به حضرت عباس در همه قومیت‌ها وجود دارد. مردمی که این‌جا هستند یقین دارم که امشب را با انرژی به منزل می‌روند.

 با احترام به قومیت‌ها اجازه می‌خواهم خاطره‌ای نقل کنم. روزی بحث یک عرب‌زبان بود و اعتقادی که همه قومیت‌ها به حضرت ابوالفضل دارند. یکی از نزدیکان که مامور بود تعریف می‌کرد که خلاف‌کاری که در کار دزدی طلا از منازل بود را دستگیر کرده بودیم،  6 ماه کار تحقیقاتی کردیم و یقین داشتیم که دزدی کار اوست، اما هر کاری کردیم اعتراف نکردند. به ناچار دست به دامان یکی از بزرگان قومش شدیم تا او را وادار به اعتراف کنیم. بزرگ قوم نزد او رفت و خلاف کار را به حضرت ابوالفضل قسم داد. آن مرد خلافکار با شنیدن نام مبارک ابوالفضل اعتراف کرد. این موضوع داستان و افسانه نیست‌. یا حکایت آن مرد عراقی که وقتی از او پرسیدند که اگر شما در مقطع تاریخی کربلا بودید و آقا امام حسین را می‌‌دید چه می‌کردید؟ گفت: به او آب می‌دادم.

 این‌ها همه ناشی از ارادت ما به اهل(ع) بیت است.

 

علاقه به فرزندان زهرا (س) در همه مردم وجود دارد. به قولی نمک اهل بیت را به آن‌ها داده‌اند، نمک اهل بیت هم تا دم مرگ با آدم‌ها است.

 این افسانه نیست، بلکه واقعیت است. چرا ما از بچه‌گی وقتی به مجالس عزاداری می‌رویم، در نگاه پدر و مادر عزیزتر می‌شویم و اعضای خانواده و یا نزدیکان با احترام خاصی با ما برخورد می‌کنند؟ به‌راستی این خیمه‌ها چه دارد که همه با هم همدل می‌شوند؟ خیمه امام حسین، خیمه خوبی‌هاست، خیمه‌ای که دل‌ها را به خدا وصل می‌کند و از خدا می‌خواهم معرفت ابوالفضل العباس(ع) را به همه ما عطا کند.

دیدگاه‌ها